Rozdział 136

Po kolacji, podczas gdy cała stado wyszło, aby wziąć udział w ćwiczeniach szkoleniowych, a ludzie ponownie pozostali w salonie, ja się przeprosiłem i pozwoliłem sobie w końcu spróbować i wprawić wszystko w ruch. Okazało się to niezwykle trudne.

Dzwoniłem, wysyłałem wiadomości i e-maile, prosiłem o staromodne wideo czaty i przeszukiwałem całą zawartość laptopa. Nadal byłem zupełnie z pustymi rękami. Chyba jest jakiś powód, dla którego rebelia tak długo pozostawała w ukryciu, nie było sposobu, aby się z nimi skontaktować.

Wyczerpałem się, próbując pomóc Dylan, gdy nagle przyszła mi do głowy pewna myśl. Dylan zawsze znała się na rzeczy, a poza tym to była jej komórka, co oznaczało, że miała kontakty potrzebne, żeby pomóc. Jedynym problemem było to, że gdybym powiedział jej o planie, biorąc pod uwagę jej obecny stan umysłu, nie sądzę, żeby w ogóle próbowała pomóc, a co dopiero wyruszyć na rebelię.