Rozdział 3

Eleanor spojrzała na podbicie i spokojnie podniosła głowę. „Co się stało?”

„Gdzie są dokumenty Pierwszej Miłości?! Nie możemy ich znaleźć w laboratorium. Czy wiesz, jaki jest dzisiaj dzień?! Zamiast zostać w laboratorium, wybrałeś włóczenie się?!”

Noah podążył wzrokiem za Eleanor i zobaczył małe rozcięcie na jej podbiciu. Przez chwilę czuł się winny, ale wkrótce pomyślał o nadchodzących zawodach, które były dla niego ważniejsze.

„Czyż ujawnienie nowego produktu i konkurs nie zaczynają się dziś wieczorem? Myślałem, że mam jeszcze trochę czasu, więc kupiłem sobie nowe ubrania, żeby się do tego przygotować”.

Zanim Noah zdążył przemówić, Mia obok niego się roześmiała. Dlaczego? Planujesz przyjść?"

„Nie mogę?” Eleanor odwróciła się, by spojrzeć na swoją byłą przyjaciółkę i zapytała.

Uśmiech Mii pogłębił się. „Nie o to chodzi. Martwię się tylko, że poczujesz się nie na miejscu. Poza tym, czy nie unikałaś kiedyś udziału w takich zajęciach?”

„Tak, nigdy nie lubiłaś tych miejsc ani nie zabiegałaś o sławę i pieniądze. Możesz zostać w domu i czekać na nasze dobre wieści! A gdzie są dokumenty ?” Noah podszedł do Eleanor i wyciągnął rękę, chcąc poklepać ją po ramieniu, ale Eleanor zręcznie odwróciła się bokiem, by uniknąć ręki Noaha.

Noah zamarł na moment, a papierowa torba w ręku Eleanor natychmiast przykuła jego uwagę. „Czy dokumenty są kompletne?” Wziął torbę i sprawdził ją ostrożnie z troską, zanim podał ją Mii.

Z jej tak naturalnym zachowaniem, Mia przyjęła to i spojrzała swobodnie. Na jej ustach pojawił się zadowolony uśmiech. Nie chodzi o to, że Mia nie rozumiała zapachu, ale nadal brakowało jej talentu w porównaniu do Eleanor.

Ponadto, po związaniu się z Noahem, Mia nawet zrezygnowała ze swoich nabytych wysiłków. Przez lata prawdopodobnie zapomniała niemal całą swoją wiedzę, przypisując sobie zasługi Eleanor i ciesząc się jej osiągnięciami.

Trzymając stosy dokumentów, Mia niemal usłyszała, jak trofeum ją przywołuje. „Gdzie są próbki?” – zapytała Mia.

„Możesz je odebrać w laboratorium, zanim wyruszysz na zawody” – odpowiedziała Eleanor.

Eleanor zauważyła podekscytowanie bezwstydnej pary, gdy wymieniali spojrzenia przed nią. Czując obrzydzenie, Eleanor zapytała: „Nate, czy nie mogę wziąć udziału w dzisiejszym wydarzeniu?”

Noah przez chwilę nie mógł zebrać myśli i natychmiast zmarszczył brwi. Eleanor, co z tobą nie tak? Czy nie mówiłem ci, że to dla twojego dobra? Czy zapomniałaś o konkursie nowych talentów sprzed dwóch lat? Ty...

„Oczywiście, nie mówię, że się nie uda, ale pomyśl o tym. Zawsze jest jakieś „jeśli”. Jeśli coś pójdzie nie tak, to...”

Nathanial nie powiedział nic więcej. Wyglądało to tak, jakby troszczył się o Eleanor całym sercem. Gdyby Eleanor nie usłyszała troski Noaha o jej uszy i nie zobaczyła tego na własne oczy, ta bezwstydna para wzruszyłaby ją do łez. Każde słowo, które wypowiedziała para, było pełne troski i życzliwości, ale Eleanor uważała je za obrzydliwe.

„Cóż, skoro to już wszystko, mogę wam życzyć powodzenia dziś wieczorem!” Eleanor powiedziała z uśmiechem. Potem się odwróciła. „Wrócę teraz do laboratorium”.

Noah skinął głową pośpiesznie. „Tak, pospiesz się i przygotuj próbki. Upewnij się, że nic nie pójdzie źle, jasne?!”

Eleanor zacisnęła usta i prychnęła. Och, oczywiście, że zadba, żeby nic złego się nie stało.

Po drodze zadzwoniła do Victorii, a głos w słuchawce brzmiał zaniepokojony. „Eleanor, czy wszystko w porządku? A tak przy okazji, pan Hall szuka cię od prawie dnia ”.

„Wiem” – Eleanor skupiła się na drodze i powiedziała: „Victoria, czy przygotowałaś rzeczy, o które cię prosiłam?”

„Jest gotowe, ale First Love wiele razy modyfikowałaś. Jesteś pewna, że chcesz teraz dodać to do perfum?” Victoria zapytała zmartwiona. Była asystentką Eleanor od dawna i nie miała wątpliwości co do jej umiejętności i znawstwa.

Jednak Eleanor dostosowała formułę First Love w ciągu ostatnich kilku miesięcy i w końcu była zadowolona z jej rezultatów. Dzisiejszy wieczór był wielkim wieczorem dla First Love, więc Victoria zastanawiała się, dlaczego Eleanor dodała do niego coś w tym czasie.

„Czy mi ufasz?”

„Co ty mówisz? Oczywiście! Ufam ci, ale czy jesteś pewien, że nie będziesz rywalizować osobiście?” Nie mogła powstrzymać się od ponownego zapytania, chociaż wiedziała, że odpowiedź będzie brzmiała „nie”. Wiedziała, ile wysiłku Eleanor wkłada w produkcję każdego nowego perfumu.

Eleanor studiowała wiele najlepiej sprzedających się perfum, ale nikt o niej nie wiedział, ponieważ Mia skradła całe show. Victoria poczuła się skrzywdzona na samą myśl o tym.

Eleanor uśmiechnęła się, wiedząc, że Victoria jest po jej stronie. „To, co moje, zawsze będzie moje” – powiedziała znacząco. „Nate i Mel zbiorą próbki później. Po prostu zrób to, co powiedziałam. Dziękuję, Victoria”.

„Nie martw się. Zajmę się tym!”

Po odłożeniu słuchawki Eleanor skręciła na podziemny parking La Beaut. La Beaute miało ogromny budynek, który zajmował rozległy obszar. Nawet parking był imponujących rozmiarów.

Na szczęście Max był dobrze przygotowany. Eleanor podążyła za lokalizacją Maxa i ustawiła swój samochód na miejscu parkingowym. Edward już tam czekał.

„Pani Christian, proszę pójść ze mną”. Edward szybko opowiedział Eleanor o obecnej sytuacji, gdy wjeżdżali prywatną windą. „Przekazaliśmy dokumenty i próbki do działu projektu. Twoje perfumy będą dziś wieczorem konkurować z dwoma innymi zapachami La Beaute”.

„Dziękuję”. Eleanor skinęła głową.

Już samo to było miłe ze strony Maxa. Weźmy na przykład MN Inc. Przygotowania trwały trzy miesiące przed rozpoczęciem konkursu, od wyboru tematu po planowanie. Gdyby nagle dodali do swojej oferty kolejne perfumy, musieliby dokładnie rozważyć ryzyko, czy perfumy te przebiją inne.

Edward szybko poinformował Eleanor w kilku słowach, ale Eleanor domyśliła się, że personel La Beaute nie zaakceptuje jej perfum tak łatwo. Mogą nawet użyć wszelkich niezbędnych środków, aby ją stłumić.

Mimo wszystko Eleanor wiedziała, że musi wygrać z MN Inc. bez żadnych przeszkód.

Zobaczyła Maxa siedzącego za dużym biurkiem w biurze z grubą stertą dokumentów po lewej i prawej stronie. Przeglądał je, gdy Eleanor weszła do jego biura.

Być może słysząc ruch, Max spojrzał w górę. W tym momencie Eleanor poczuła się trochę nerwowo.

„Chodź tu.” Max odłożył długopis.

Eleanor podeszła posłusznie. Max spojrzał w górę i w dół, mrużąc oczy. „Czy jesteś ranna?”

Z przypomnieniem Maxa Eleanor nagle przypomniała sobie, że kawałek potłuczonej ceramiki zostawił ranę na jej podbiciu. Miała zamiar zapewnić Maxa , że jest w porządku, gdy jej ciało nagle się rozluźniło. Max podniósł ją z ziemi.