Rozdział 25

Ona

To nie randka, to nie randka, to nie randka. Powtarzam sobie tę samą myśl w kółko. Wiem, że Sinclair zabiera mnie dziś wieczorem tylko dlatego, że dziś po południu rozpadłam się na kawałki. Nadal kopię się, całkowicie zawstydzona swoją słabością i zdeterminowana, żeby mu się w końcu udowodnić. Spędziłam większą część godziny wybierając sukienkę na dzisiejszy wieczór, ostatecznie decydując się na małą czarną, która podkreśla moją figurę i sprawia, że czuję się silna i seksowna, zupełnie jak ja.

Owijam się ciężkim zimowym płaszczem po tym, jak wizażyści i fryzjerzy Sinclaira kończą mnie malować, wsuwam parę szpilek na ramiączkach i biorę kilka głębokich oddechów, zanim zejdę na dół. Sinclair czeka na mnie u dołu schodów, jego szmaragdowe spojrzenie przesuwa się po moich nagich nogach i zatrzymuje się na moim płaszczu, jakby kusiło go, żeby go rozpakować i zobaczyć, co jest pod spodem. Niesamowite, jak bardzo potrafi mnie podniecić jedno spojrzenie – przecież widział mnie już nago, a poza tym nie kryją się za tym żadne prawdziwe uczucia.