Rozdział 25

Księżyc

Jax stał sztywno na drewnianej scenie, a jego oczy były wykrzywione w nędznej czerni. Złowroga cisza ogarnęła teren spotkania, członkowie stada kłaniali się swojemu wściekłemu alfie. Przełknąłem ślinę, próbując odepchnąć obrazy, które od tamtej pory torturowały moją pamięć. Uczucie rąk Marcusa ciągnących mnie po podłodze siłowni, jego brudne, podłe czyny przyspieszyły bicie mojego serca.

Jakby wyczuwając mój strach, Jax trzymał moją dłoń w swojej, ściskając ją z ukrytym pocieszeniem. Kontakt spowolnił mój oddech, na tyle, by obniżyć głośność mojego tętna. Jego ciepło wpłynęło na moje uczucia, przyniosło poczucie bezpieczeństwa. Nie wypowiedziano żadnych słów, gdy starsi siedzieli po lewej stronie sceny, ich oczy skierowane były na wejście.