Rozdział 138

Audrey

Poranne słońce świeciło jasno przez okno, gdy weszłam do studia, chętna, by dodać ostatnie szlify mojej sukni maskaradowej. Emocje, które narastały od tygodni, osiągnęły apogeum – jutro wieczorem miało się odbyć wielkie wydarzenie, a ja nie mogłam się doczekać, by wziąć udział w maskaradzie z Tiną i przetańczyć całą noc w moim nowym stroju. Ale gdy tylko otworzyłam drzwi, moje serce spadło na podłogę pod moimi stopami.

Okno było szeroko otwarte, wpuszczając chłodny powiew, który sprawiał, że poszarpane resztki mojej sukni żałośnie trzepotały na manekinie. Dziesiątki małych białych ćm krążyły wokół niego, ich maleńkie skrzydełka biły wściekle, gdy kontynuowały ucztowanie na mojej ciężkiej pracy.