Rozdział 2

Pokój był skąpany w ciepłym blasku świateł. Mężczyzna, który siedział na kanapie, miał nieskazitelne rysy, a jego przystojna twarz była dziełem niebios. Miał na sobie doskonale skrojony garnitur, który podkreślał jego silną sylwetkę. W tej chwili oczy Elliota Presgrave'a zrobiły się lodowate, gdy w jego umyśle rozbrzmiał stalowy głos jego babci.

Elliot, musisz wziąć Anastasię Tillman za żonę. Chcę tylko ją za żonę mojego wnuka w rodzinie Presgrave.

Jednak w tej chwili jedyną osobą, o której Elliot myślał, była kobieta, którą zgwałcił w ciemności wiele lat temu.

Tamtej pamiętnej nocy znajdował się pod wpływem silnego upojenia alkoholem i narkotyków, pamiętał tylko łkającą o litość leżącą pod nim kobietę.

Kiedy było po wszystkim, zdjął zegarek i wcisnął go w jej dłoń, po czym stracił przytomność w półmroku pokoju.

Przez kolejne pięć lat; nadal jej szukał. Dopiero w zeszłym tygodniu dowiedział się, że sprzedała jego zegarek na pchlim targu, jednak wiadomość przyszła za późno, gdyż jego babcia nalegała, aby wziął za żonę inną kobietę.

W tym momencie jego telefon zadzwonił jeszcze raz. Podniósł go i przywitał się szorstko: „Co?”

„Młody Panie Elliot, znaleźliśmy dziewczynę. Nazywa się Hayley Seymour i to ona osobiście sprzedała zegarek”.

„Wyślij mi jej adres, a złożę jej wizytę.” – rozkazał Elliot, gdy w jego oczach pojawił się błysk. Tajemnicza dziewczyna z tamtej nocy w końcu została odnaleziona! Muszę ją odnaleźć, bez względu na wszystko. Muszę jej wynagrodzić to, co zrobiłem tamtej nocy.

Tymczasem Hayley była w damskim butiku. Przejęła butik nieco ponad rok temu, ale biznes stale podupadał. Z trudem opłacała czynsz, próbowała znaleźć sposób na zgromadzenie wystarczającej ilości pieniędzy, aby przetrwać. W końcu zdecydowała się spróbować sprzedać zegarek, który posiadała, i ku jej miłemu zaskoczeniu, osiągnął on olbrzymią cenę pięciuset tysięcy.

Od początku zegarek nie należał do niej. Pięć lat temu pracownicy klubu skontaktowali się z nią i powiedzieli, że znaleźli zegarek w prywatnym pokoju, co następnie skłoniło ją do odebrania go z działu rzeczy znalezionych. Po przybyciu do klubu i zobaczeniu, że jest to markowy zegarek męski, bez chwili wahania odebrała go jako swój własny.

Od tego czasu zegarek leżał w jej szafie, aż w zeszłym tygodniu zdecydowała się go sprzedać na pchlim targu. Przed sprzedażą nie spodziewała się, że zegarek będzie dużo wart, ale to było zanim zaproponowano jej za niego zdumiewającą kwotę pięciuset tysięcy.

Hayley rozpromieniała, gdy zobaczyła sumę pieniędzy, którą miała na koncie, i pomyślała radośnie: Chyba jeszcze przez jakiś czas będę mogła wygodnie żyć.

W tym momencie drzwi jej butiku otworzyły się, a ona szybko wstała, aby przywitać się z klientem. „Witamy w…”

Potem urwała, tak oszołomiona, że zaniemówiła.

Mężczyzna, który wszedł do jej butiku, był wysoki i wyprostowany. Był niesamowicie przystojny i nosił w sobie wrodzoną szlachetność.

Hayley zajęło trochę czasu otrząśnięcie się z oszołomienia, zanim wydusiła z siebie słowa i zapytała: „Czy jest ktoś, kogo pan szuka, proszę pana?”

To było rozsądne pytanie, biorąc pod uwagę, że prowadziła butik dla kobiet. Niemożliwe, żeby mężczyzna ubrany w wytworny, ręcznie robiony garnitur był tu i przeglądał sukienki i tym podobne. Wyglądał, jakby miał sześć koma dwie stopy wzrostu, i nie było wątpliwości, że dominuje swoją osobowością.

– "Hayley Seymour?" – zapytał Elliot, gdy jego zmrużone oczy utkwiły w niej wzrok. Przeszukał jej twarz, desperacko próbując odnaleźć ślady kobiety sprzed pięciu lat.

„T- Tak, to ja. A ty jesteś…” Nie mogła dokończyć słów; jej zdolność mówienia wariowała pod palącym spojrzeniem mężczyzny.

Usłyszawszy jej odpowiedź, mężczyzna sięgnął do kieszeni i wyciągnął przed nią męski zegarek, po czym zapytał głębokim, dudniącym głosem: „Czy ten zegarek był w twoim posiadaniu przez te wszystkie lata?”

Hayley zerknęła na zegarek i natychmiast poczuła potrzebę skurczenia się w sobie. Mrugając z poczuciem winy, wyjąkała: – "T-tak, zegarek jest… mój."

– "A ty byłaś tą kobietą z Klubu Otchłani pięć lat temu? Ta, która była w pokoju 808?" Elliot nalegał, uważnie przyglądając się dziewczynie przed sobą i z przejęciem pomyślał: Czy to naprawdę może być ta dziewczyna z tamtego wieczoru?

Wirujące myśli Hayley zaczęły się gwałtownie kręcić. Pokój 808 sprzed pięciu lat... Czy to nie był pokój, w którym Erica i ja umieściłyśmy Anastasię? Dlaczego ten człowiek pyta mnie o to wydarzenie?

Nie rozmyślając nad tym zbytnio, odpowiedziała wprost: „Oczywiście, że to byłam ja”.

„Zatrzymaj ten zegarek od teraz i nie próbuj go więcej oddawać w zastaw. Wynagrodzę Ci to, co wydarzyło się tamtej nocy.” – powiedział, wręczając jej zegarek. „Jestem Elliot Presgrave. Zapamiętaj moje imię, dobrze?”

Hayley spojrzała na niego zszokowana. Elliot Presgrave? Jak spadkobierca Presgrave Corporation, wiodącego konglomeratu? – "T-ty jesteś Elliot Presgrave?" – zapytała tak przytłoczona, że mogłaby upaść.

Mężczyzna obok Elliota wręczył jej wizytówkę i wtrącił: „Panno Seymour, to jest wizytówka naszego młodego mistrza. Może go pani poszukać, jeśli będzie pani w jakikolwiek sposób potrzebować jego pomocy”.

Wzięła wizytówkę drżącą ręką i kiedy zobaczyła wyraziście wytłoczone imię na złotej papeterii, serce jej prawie wyskoczyło z piersi. Zatem facet, który spał z Anastasią pięć lat temu, nie był mężczyzną do towarzystwa, którego dla niej zorganizowałyśmy, ale tym wspaniałym osobnikiem, który tak się składa, że jest spadkobiercą rodzinnej fortuny Presgravesów?

Nagle ją olśniło, Hayley wyciągnęła rękę i chwyciła Elliota za ramię, po czym zmusiła się, by łzy napłynęły jej do oczu i zaczęła lamentować. „Musisz wziąć na siebie odpowiedzialność, Elliot. Czy wiesz, jak bardzo została zraniona i przeżyłam traumę po tamtej nocy?” Po tych słowach spojrzała w dół i zapłakana krokodylimi łzami, łkając żałośnie, jakby to ona została zgwałcona pięć lat temu.

W tej chwili myślała tylko o jednym: wejść w skórę Anastasi i przyjąć rolę ofiary tamtej pamiętnej nocy. Chciała, aby Elliot wziął na siebie odpowiedzialność, dzięki czemu mogła czerpać z tego więcej korzyści. Ostatecznie miała nadzieję wyjść za tego mężczyznę i zostać panią Presgrave.

„Nie martw się, obiecuję wziąć na siebie odpowiedzialność” – Powiedział mężczyzna uroczyście, a jego ochrypły głos był spokojny i uspokajający.

– "Panno Seymour, Młody Pan Elliot przygotował dla pani willę i może się pani wprowadzić w każdej chwili. Od teraz on zadba o wszystkie pani potrzeby." Dodał osobisty asystent Elliota, Rey Osborne.

Oczy Hayley natychmiast się rozjaśniły. Była tak zachwycona, że prawie zemdlała. Świat bogactw i przepychu wkrótce będzie w moich rękach!

„Muszę się zająć kilkoma sprawami, więc już pójdę.” – Powiedział Elliot, po czym rzucił Hayley krótkie spojrzenie i odwrócił się, by wyjść.

Kiedy drzwi zamknęły się za nim, Hayley mocno ścisnęła zegarek. Była tak przytłoczona tym nieoczekiwanym obrotem wydarzeń, że miała ochotę wykrzyczeć. „Będę bogata! Bogata!” Świętując tę nieoczekiwaną wygraną, przyłapała się na złośliwej nadziei, że Anastasia padła martwa w ciągu ostatnich pięciu lat, żeby nie pojawiła się znikąd jak samobójca na jej drodze.

Podczas dyskretnej, przejażdżki luksusowym samochodem Elliot siedział na tylnym siedzeniu z zamkniętymi oczami. Czy Hayley to naprawdę kobieta sprzed pięciu lat? Dlaczego wydaje się inna? A może pięć lat ją zmieniło?

Pomarańczowe promienie zachodzącego słońca wpadały przez okno samochodu i igrały na wyrzeźbionych rysach mężczyzny. Wyglądał tak przystojnie, że trudno było uwierzyć, że nie jest jakimś cennym dziełem sztuki, które należało do muzeum; nie było nikogo, kto mógłby odtworzyć tak piękny wygląd.

Był prawdziwym następcą Grupy Presgrave. Pięć lat temu przejął stery i wyniósł konglomerat na nowy poziom do tego stopnia, że zajął on pierwsze miejsce wśród wiodących firm na świecie.

Tej pamiętnej nocy pięć lat temu przeżył swój pierwszy i jedyny upadek w swoim życiu. Jeden z jego rywali doprawił jego drinka w nadziei, że zmanipuluje go tak, aby zrujnował własną reputację. Elliot uratował się, wpadając do prywatnego pokoju, ale gdy działanie narkotyku osiągnęło szczyt, wbiegła przypadkowa kobieta i uwolniła go od kłopotów.

Od tego czasu fakt, że właśnie zgwałcił i odebrał dziewczynie niewinność, ciążył mu na sumieniu.

Był pewien, że do tej nocy zachowała swoją cnotę, gdyż kiedy obudził się po czynie, zobaczył w świetle pokoju ślady krwi poplamioną kanapę.

Kiedy pomyślał o bałaganie w prywatnym pokoju, który powstał po jego złym uczynku, przestał wątpić w tożsamość Hayley i swoje wrażenie na jej temat. Muszę wziąć odpowiedzialność za to, co jej zrobiłem.

Kiedy to się działo, Anastasia była w swoim mieszkaniu gdzieś za granicą i powiedziała przez telefon: „Rozumiem. Daj mi maksymalnie trzy dni na powrót do kraju i przygotowanie się do konkursu”.

„Mamo, wracamy?” Mała postać podeszła do niej. Miał na sobie niebieską koszulę w kratkę i dżinsowe szorty. Jego rysy były delikatnie wyrzeźbione, aczkolwiek dziecinne. Miał zaledwie cztery lata, ale w jego ruchach był niewątpliwy wdzięk i elegancja.

Anastasia uśmiechnęła się i skinęła głową. – "Czy chciałbyś ze mną wrócić?"