Rozdział 89 Matka następcy grupy Sullivan

Przez chwilę pokojówka milczała. Potem wykrzyknęła: „To była panna Bennet!”. Pokojówka przycisnęła twarz do dłoni i zmusiła się do jeszcze większego szlochu. Potem odwróciła zapłakaną twarz w stronę Victora i jęknęła: „Ostatnio, kiedykolwiek idę do pokoju panny Bennet, zawsze słyszę męski głos. Tak rzadko wychodzi, że zaczęłam się martwić... Zapytałam ją tylko, czy coś jest nie tak, ale zaczęła na mnie krzyczeć. Nie dała mi nawet szansy, żebym się odezwała lub wytłumaczyła. Oskarżyła mnie o wścibstwo, a potem...”

Rachel uniosła brew, słuchając bezsensownej opowieści pokojówki. Ale musiała oddać jej sprawiedliwość, gdzie jej się należało; pokojówka rzeczywiście dała bardzo przekonujący występ. Gdyby nie wiedziała, że pokojówka kłamie, byłaby skłonna jej uwierzyć.

Nie wspominając o tym, że pokojówka jakoś zmusiła się, żeby móc szlochać w taki sposób, w jaki to robiła. To sprawiło, że wyglądała jeszcze bardziej żałośnie.