Rozdział 242

„Szczęściarz” – odpowiada Antonio, podnosząc wzrok z Leili, by spojrzeć na Tatuma ze spokojnym uśmiechem na twarzy – „co cię tu sprowadza? Słyszałem, że Alfa stada Blood Oak nie lubi się mieszać”.

Tatum odwzajemnia uśmiech Antonia i podchodzi do niego i Leili, celowo nie zwracając na nią uwagi, gdy podchodzi do ich stolika, nawet jeśli w tej chwili chce tylko gapić się na nią przez całą noc i mówić jej, jak pięknie wygląda w czerwonej, cekinowej sukience z odkrytymi plecami, którą ma na sobie.

Chce być tym, który siedzi tam, gdzie Antonio, śpiewając jej peany i uwielbienie, wyrażając swój podziw, chce mówić jej słodkie słowa, które sprawią, że rozjaśni pokój swoim pięknym i eterycznym uśmiechem, żarty, które sprawią, że będzie się śmiała tak bardzo, że rozboli ją brzuch, ale nie może zrobić niczego z tych rzeczy, a widok innego mężczyzny w pozycji, której pragnie bardziej niż cokolwiek innego, boli bardziej, niż słowa mogą opisać.