Rozdział 128 Zmarły król

Cofam się, a mój umysł krzyczy na mnie zniewagi. Nie powinnam była uciekać; wiem, że nie powinnam, ale widok Kellana złamanego sprawił, że uciekłam. To ja to spowodowałam; on ciągle próbował mnie powstrzymać i nalegał.

Ból przeszywa mój bok; ruszam się i widzę strzałę. Moja ręka ją chwyta i uwalnia.

„Wolfsbane. Jedyne, co wiem, że pomoże”. Odwracam się, słysząc głos, ale nikogo nie widzę. Stojąc, próbuję się przesunąć, ale nie czuję Winter. Moje ciało zostaje wciągnięte i wrzucone do pojazdu.