Rozdział 39

„ Choć bardzo bym chciał, żebyśmy to kontynuowali, musimy wyjść teraz, bo strażnicy pomyślą, że jest jakiś problem” powiedział Xavier, całując mnie w usta, zanim otworzył drzwi. Xiao pomógł mi zapiąć guziki, zanim poszłam, a on zajął się tym za mną. Dwóch strażników z pochylonymi głowami otwiera nam drzwi pałacu. Jestem bardzo wdzięczna, że mają pochylone głowy. Czuję się jak nastolatka, która wymknęła się, żeby pobawić się ze swoim obiektem westchnień. Ponieważ nadal jestem nastolatką, myślę, że to to samo.

Po cichu weszliśmy do pałacu, a potem do windy. Potem do penthouse'u, a potem na górę do drzwi mojego pokoju, zanim się zatrzymaliśmy. Wszyscy tam staliśmy, gapiąc się na siebie, ale nikt z nas nie rozmawiał. Więc postanowiłem przerwać ciszę.

„ Dziękuję bardzo za dziś. Miło spędziłam czas.”Powiedziałam szczerze. Mogę oddać wszystko na świecie, żeby tylko powtórzyć to, co wydarzyło się między nami dzisiaj. Modlę się i mam nadzieję, że to nie będzie ostatni raz.