Rozdział 2 Sekret Sophii Brown — Ona urodziła życie

Nagle wszystko pociemniało, a Sophia Brown została brutalnie wepchnięta do samochodu. Trzęsła się i rozpaczliwie skuliła w kącie, jak bezbronne małe zwierzątko.

Nie mogła oddać nerki, to byłaby dla niej katastrofa.

Nie może jeszcze umrzeć, absolutnie nie.

„Sophia Brown, czy przez ostatnie pięć lat czułaś się komfortowo w więzieniu?” Wzrok Alexandra Smitha padł na kobietę, która kiedyś była dumna jak paw, ale teraz zwinęła się w kłębek, a w sercu poczuł mieszane uczucia.

Sophia Brown podświadomie uchyliła się, co było odruchem warunkowym, który wykształciła w więzieniu. Trzymała głowę w strachu, a jej ciało lekko drżało.

„Czy jesteś niemowa?”Alexander Smith spojrzał na nią z obrzydzeniem i złapał ją za podbródek. Krew na jej czole wyraźnie kontrastowała z bladą i bezkrwawą twarzą.

„ OK…” Głos Sophii Brown drżał, a w jej oczach oprócz rozpaczy kryła się także głęboka nienawiść.

Dzięki Aleksandrowi Smithowi spędziła pięć nędznych lat w więzieniu.

W dniu zwolnienia z więzienia więzień, który ją znęcał, nie mógł już tego znieść, więc powiedział jej prawdę. Okazało się, że ktoś z Alexandra Smitha przekazał jej pieniądze na „szczególną opiekę” nad Sophią Brown przez ostatnie pięć lat.

Patrząc na blizny na twarzy Sophii Brown, Aleksandrowi Smithowi potoczyło się jabłko Adama, a potem odepchnął ją z obrzydzeniem.

mdłości.

Sophia Brown patrzyła tępo na mężczyznę, którego kiedyś kochała całym sercem, ale teraz wszystko w nim nie mogło już wywołaćżadnych fal w jej sercu.

Nie kocha już, a jej miłość zniknęła w niekończących się torturach.

Szpital w Haicheng.

Sophia Brown została siłą wyciągnięta z samochodu przez Aleksandra Smitha . Uklękła na ziemi i spojrzała na niego błagalnym wzrokiem .

Przez te lata więzienia bała się pobicia, bała się bezradności i rozpaczy.

„Aleksander Smith, proszę, nie mogę oddać nerki. Nie kwalifikuję się do oddania… Mogę odpokutować za swoje grzechy i zrobić wszystko, co chcesz”.

Sophia Brown błagała o litość i klękała mocno na ziemi. Krew na jej czole zabarwiła ziemię na czerwono.

Teraz nie ma żadnych korzeni rodzinnych. Doskonale wie, że Alexander Smith i rodzina Brownów chcą ją zmiażdżyć na śmierć równie łatwo, jak zmiażdżyć mrówkę.

Chcieli, żeby wiodła żałosne życie, więc musiała być jeszcze bardziej nieszczęśliwa, niż sobie wyobrażali, aby chwilowo uratować własne życie, a potem zaplanować wyjście.

Sophia Brown głęboko zdała sobie sprawę, że Alexander Smith nie pozwoli jej odejść, podobnie jak rodzina Brownów .

Ale musiała żyć... miała powód, żeby żyć.

Alexander Smith podświadomie cofnął się o krok, z mieszanymi uczuciami w oczach. Wydawało się, że nie spodziewał się, że niegdyś wysoka rangą najstarsza dama rodziny Brownów popadnie w tak niski i pokorny stan.

„Bracie, proszę, biorąc pod uwagę możliwości rodziny Brownów, musi być wielu ludzi, którzy chcą oddać nerkę Emily, prawda? Bracie, proszę… Zarówno ty, jak i moi rodzice wiecie, że mój organizm nie wytrzyma takiej operacji. "

Sophia Brown ma wrodzoną wadę serca Mimo że w dzieciństwie przeszła operację, nadal nie była w stanie znieść ogromnych szkód spowodowanych oddaniem nerki.

Charles wiedział to doskonale, ale patrzył na nią obojętnie. „Jesteś to winien Emily . Gdyby twoja matka nie zastąpiła mojej siostry, umarłbyś dawno temu.”

Ciało Sophii Brown przez długi czas było sztywne, aż w końcu opadła słabo na ziemię. „Czy możesz pozwolić mi odpokutować za moje grzechy w inny sposób?”

„Czy jesteś godny?” Alexander Smith zadrwił. „Sophia Brown, czy myślałaś, że pięć lat więzienia może wymazać twoje błędy? Czy zapomniałaś, co mi zrobiłaś? Kiedy mnie zdradziłaś i spałaś z innymi mężczyznami, czy kiedykolwiek myślałaś, że ten dzień nastąpi? ”

Sophia Brown nie odważyła się przypomnieć sobie piekielnych czasów pięć lat temu i nie potrafiła tego wyjaśnić.

Brat Charles , który kiedyś powiedział, że zawsze będzie ją chronił , poznawszy prawdę, osobiście wysłał ją do łóżka innego mężczyzny, aby ją zniszczyć.

Zdaniem Charlesa Sophia Brown jest fałszywką, więc jej narzeczony Alexander Smith również powinien należeć do Emily.

Więc Emily zabrała Aleksandra Smitha, żeby złapał gwałciciela.

Wszystko to zostało starannie zaplanowane przez Emily i Charlesa.

Emily jest najstarszą kobietą, która padła ofiarą przemocy i wszyscy wierzą w jej słowa.

I nikt by jej nie uwierzył, córce złodzieja.

Na oddziale.

Emily wciąż była w śpiączce, a jej twarz była blada jak papier.

Sophia Brown wzruszyła ramionami i opuściła głowę, nie odważając się spojrzeć bezpośrednio.

Przy łóżku szpitalnym stałGeorge, głowa rodziny Brownów , i jego żona May . Byli to także ludzie, których Sophia Brown nazywała mamą i tatą przez 21 lat.

„Bang!” Gdy tylko zobaczyła Sophię Brown wchodzącą na oddział, May uderzyła ją mocno w twarz, czując się niezwykle wzruszona.

Dla kontrastu George wydaje się znacznie spokojniejszy. – Zgodziła się?

„Ona nie ma prawa się nie zgodzić”. Alexander Smith podjął już decyzję za Sophię Brown i zmusił ją do uklęknięcia przy szpitalnym łóżku.

Sophia Brown patrzyła na George'a całym drżeniem. „Tato... George, nie spełniam warunków przekazania darowizny. Proszę, wypuść mnie. Mogę odpokutować za swoje grzechy w inny sposób. Spłacę wszystko, co jestem winien rodzinie Brownów…”

George'a pociemniała, ukazując nieszczęśliwy wyraz.

Sophia Brown dziwnie patrzyła na wszystkich obecnych. W ciągu pięciu lat więzienia zastanawiała się nawet… czy jej życie przez ostatnie dwadzieścia jeden lat było tylko snem.

„Sophia Brown, zapomniałaś, że pięć lat temu spałaś z dzikim mężczyzną i urodziłaś dzikie dziecko? Oddałaś to dziecko. Powinien mieć teraz pięć lat. Alexander Smith zawsze potrafi to dokładnie uchwycić Słabości Sophii Brown bezlitośnie odsłaniają jej blizny i raz po raz posypują ją solą.

Sophia Brown gwałtownie podniosła głowę i spojrzała na Alexandra Smitha. Zmuszał ją…