Rozdział 4 Zasnęłam obok niego

„Leo! Zostały ci jakieś papierosy? Daj mi paczkę!” Ktoś krzyknął niedaleko i Leo odzyskał przytomność.

Słysząc krzyk, Sugar lekko zakaszlała, podniosła maskę leżącą na stole i ponownie ją założyła.

Tsk, nie ma problemu, jeśli nie mogę tego dotknąć, ale teraz nawet nie mogę tego zobaczyć!

Leo nie odpowiedział, ale rozejrzał się dookoła.

Hol nie jest strefą dla niepalących i obecnie jest pełen dymu.

Powoli wstał, podszedł swobodnie do drzwi, otworzył je i oparł się o framugę.

Wyjął z ust niedopałek papierosa i zgniótł go o ziemię.

Odwrócił głowę, by spojrzeć na grupę ludzi siedzących na korytarzu i powiedział powoli: „Dzisiaj w holu obowiązuje zakaz palenia!”

„Co?!” Natychmiast kilka osób, które znały Leo, zawołało: „Leo , co jeszcze! Jak to możliwe, że palenie jest zabronione?”

Leo zaśmiał się i przeklął na ten dźwięk, ale nie uśmiechnął się, gdy usłyszał go ostrożnie: „Dzisiaj jestem chory i nie czuję zapachu dymu, więc wszyscy poszli na drugie piętro, żeby się bawić. Teraz przeprowadzam się tam, żeby zwolnić was z opłaty za pokój!”

Nie jesteś chory?

Nie mogę tego dotknąć ani na to patrzeć, czuję się, jakbym się dusiła!

Młodzi ludzie byli naturalnie szczęśliwi. Wiwatowali i pobiegli na górę.

Ci, którzy znają Leo, mają zdziwione oczy. Kiedy Leo, ciężki palacz, przestanie czuć zapach papierosa?

Nadal chory?

Spójrz na jego głos, donośny jak dzwon, wcale nie wygląda na chorego!

Ten świat jest taki magiczny!

Byli też przechodnie, którzy zatrzymali się tu tymczasowo po przesiadce następnego dnia. Nie znali Leo i nie byli świadomi jego „dalekosiężnej sławy”.

Właśnie gdy mieli odpowiedzieć, zobaczyli Leo z uśmiechem na twarzy. Uśmiech był pełen pogardy, jakby w ogóle nie traktował ich poważnie.

Kiedy jeszcze raz spojrzała na jego mięśnie, których nie dało się ukryć pod ubraniem, na blizny na twarzy i głowie oraz tatuaż na karku, natychmiast straciła wszelkie myśli i posłusznie poszła na górę.

Sugar czuła, że ma wielkie szczęście. Maska była duszna i gorąca, a jej noszenie było niewygodne. Widząc, że nikt nie palił, zdjęła maskę i patrzyła tępo, trzymając w dłoniach tornister.

Leo po prostu gapił się na swoją małą wróżkę jak zboczeniec.

Z niezapalonym papierosem w zębach wyglądał obojętnie, ale jednocześnie emanował niezachwianą wrogością.

Po chwili jego wzrok padł na ekran.

Gruba , biała owca z kupą na głowie i mała wilczyca trzymająca patelnię?

To jest jakaś kreskówka.

On naprawdę jest człowiekiem o niewinnej naturze.

Jego mała wróżka leżała na niej z twarzą zwróconą bokiem i pędziła w jego stronę.

Wyglądał, jakby się trzymał, ale jego mała główka cały czas poruszała się w górę i w dół, aż w końcu uderzył całą twarzą w torbę, a on sam zwinął się w kłębek, wyglądając tak maleńko i żałośnie.

Leo poczuł swędzenie, gdy to zobaczył.

W tym momencie ktoś wszedł, chodził tam i z powrotem, stukał i krzyczał.

Dziewczynka była tak przestraszona, że nagle usiadła, jej oczy nadal były zdezorientowane i zamglone, wyglądała krucho i żałośnie.

Leo nagle nie mógł już usiedzieć spokojnie, więc wstał i podszedł do Sugar.

Podniósł tę osobę.

Kiedy Sugar zareagowała, poczuła się, jakby ktoś ją unosił, i była całkowicie oszołomiona.

Gdy już miał się szarpnąć, jego stopy padły na ziemię.

Spojrzała na Leo, zdezorientowana.

Leo poczuł swędzenie, gdy spojrzały na niego te oczy.

Podniósł rękę i wskazał na składane łóżko za kasą.

„Śpij tam. Jeśli nie potrzebujesz komputera, to jest on w sam raz dla innych”.

Sugar podświadomie zerknęła na drzwi i zobaczyła kogoś, kto tam siedział i czekał.

Do stosowania maszynowego.

Leo spojrzał na Sugar i wypowiedział wymówkę, którą wymyślił: „I tak po prostu śpisz, tam jest wygodniej”.

Sugar uważała, że to ma sens, ale czuła się też trochę nieswojo.

Zacisnęła czerwone usta.

Leo dostrzegł jej niepokój wzrokiem i wskazał na kasę.

„ Kamera monitorująca jest zwrócona w twoją stronę, nie martw się”. W tym momencie wskazał na skórzany fotel obok składanego łóżka i powiedział: „Usiądę tam, nie będzie problemu”.

Sugar pomyślała: Byłoby strasznie, gdybyś tam siedziała!

Ale myśląc o kamerach monitorujących i o tym, że na korytarzu było tak wiele osób, prawdopodobnie nie odważyłby się nic zrobić, więc skinął głową.

Trzymając torbę w ręku, podeszła za ladę kasową i posłusznie tam usiadła.

Po namyśle położyłem się twarzą do ściany i zwinąłem się w kłębek.

Leo chwycił płaszcz wiszący na oparciu krzesła, wyszedł na zewnątrz, potrząsnął nim, a następnie podłożył go sobie pod nos i powąchał.

Na szczęście dziś założyłam nowy płaszcz, więc nie ma żadnego zapachu.

Wrócił, spojrzał na małą dziewczynkę zwiniętą w składanym łóżku i jego serce zmiękło.

Wygląda żałośnie, jak niechciany, mały, kudłaty króliczek.

Gestem położył ubrania pionowo na ciele Sugar, zakrywając całe jej ciało, a nawet głowę?

Nagle coś ją zakryło i zablokowało jej widoczność. Sugar spanikowała i natychmiast odsunęła ubranie, by odsłonić swoją małą twarz, tylko po to, by odkryć, że to ubranie ją zakrywało.

„Tu nie ma koca, przykryj się nim.”

Leo powiedział, odchylając się na krześle, wciąż opierając nogi o blat, wyglądając leniwie i chuligańsko, ale jego wzrok był skierowany na telefon, który trzymał w dłoni.

Ten nonszalancki wygląd faktycznie pomógł Sugar się zrelaksować.

Ponownie delikatnie mu podziękowała.

Podciągnął ubranie tak, że zakrył połowę twarzy i mocno przytulił torbę szkolną.

Uczucie , że jest czymś przykryta, dawało jej poczucie bezpieczeństwa.

Była przestraszona i zszokowana przez cały dzień, a jej umysł był w stanie dużego napięcia. Właściwie była bardzo zmęczona.

Po jakimś czasie naprawdę zasnąłem w tym nieco hałaśliwym otoczeniu.

Leo co chwilę zerkał w tamtą stronę i kiedy zobaczył, że osoba ta zasnęła, wstał i zgasiłświatło na kasie.

Przeglądanie ogólnych informacji o wróżce w telefonie.

[Sugar, studentka Lucheng Normal University, wzięła roczną przerwę z powodu śmierci rodziców. Ma czyste pochodzenie rodzinne. Bracie, nie wracaj do Lucheng w najbliższej przyszłości. Zaopiekujemy się babcią. 】

Leo zmarszczył brwi i podziękował.

Tony, który zszedł do łazienki, krzyknął„Kurwa!”, kiedy to zobaczył.

Leo natychmiast chwycił chusteczkę leżącą na stole i rzucił nią w niego.

„ Mów ciszej!” Zniżył głos i podświadomie spojrzał na składane łóżko.

Dziewczynka cicho nuciła, ale się nie obudziła.

Oczy Tony'ego rozszerzyły się, a w myślach cały czas powtarzał: „Co do cholery?”.

Czy na składanym łóżku leży kobieta? !

Mimo że Leo wygląda na ordynarnego i łobuza, każdy wie, że ma pewną dziwną obsesję na punkcie czystości.

Nie lubi, gdy inni wchodzą na jego „terytorium” lub dotykają jego rzeczy.

Czy to słońce wschodzi na zachodzie?

Wszedł na górę z wyrazem zakłopotania na twarzy, a kiedy zobaczył, że jego bracia grają w gry, nagle oprzytomniał i nie wytrzymał dłużej.

„Zgadnij, co właśnie zobaczyłem?”

Jeden z nich odpowiedział, nawet nie podnosząc wzroku: „Na składanym łóżku Leo leży kobieta?”

„Skąd wy wszyscy to wiecie?”

„ Nie widzieliście, że oczy Leo rozszerzyły się po wejściu tej piękności ? A wy nadal nie pozwalacie palić, dlaczego? Naprawdę nie myślicie, że Leo nie chce poczuć zapachu dymu?”

„Kurwa! Leo nie jest.” Tony powiedział, patrząc nieufnie na schody.

Zniżył głos i zapytał drżącym głosem: „Czy coś jest nie tak z Leo?”

Drugi usłyszał to i kopnął go, łajając z uśmiechem: „Czy ty jesteś pieprzony głupi? Leo wygląda tak majestatycznie i potężnie? Mówisz, że jest problem? Spadaj!”

Tony nigdy tego nie widział, a skoro wiadomość rozprzestrzeniała się lotem błyskawicy, mógł równie dobrze o to zapytać.

Nagle coś mu przyszło do głowy i powiedział ze zdziwieniem: „Powodem, dla którego Leo od dwóch dni wydaje się być szalony, nie może być ta dziewczyna na dole!”