Rozdział 7 „Czy nie wiesz, że nie wolno ci się ruszać przy mężczyźnie?”

Sugar zastanowiła się i zdała sobie sprawę, że bez względu na to, jak okrutny był ten mężczyzna, nadal był sąsiadem i nie zrobiłby jej krzywdy.

Skinął głową.

Gdy szli do następnych drzwi, parasol nadal był przechylony i mocno oparty o ciało Sugar.

Kiedy więc dotarli do drzwi drugiej strony, Sugar nie była zupełnie mokra, poza odrobiną deszczu na początku.

Stając w drzwiach, nie rzuciła się do środka, lecz podświadomie rozejrzała się dookoła.

Salon jest przestronny i czysty, ale znajduje się w nim bardzo mało rzeczy.

Stała tam tylko mahoniowa sofa, a na ścianie naprzeciwko sofy wisiał telewizor.

Po drugiej stronie znajduje się otwarta kuchnia.

Mimo że nazywa się to kuchnią, na blacie nie stoi ani jeden garnek ani patelnia.

Ogólny styl jest zimny i twardy, dokładnie tak jak uczucia, jakie ten człowiek wzbudza w ludziach.

W tym momencie Leo schował parasol i wszedł do środka.

Spojrzawszy na dziewczynkę stojącą niezręcznie w drzwiach, pochylił się i wyjął parę nowych kapci z półki na buty.

Chodzi o to, że to jego dystans, 47 jardów.

Sugar poczuł się jeszcze bardziej zawstydzony, gdy zobaczył przed sobą kapcie wielkie jak łódź.

Noszenie go wydaje się nieco zbędne.

Nie noszenie go byłoby uważane za niegrzeczne.

Co więcej, z jej ciała kapała woda, a patrząc na czystą podłogę w salonie, jej dobre wychowanie sprawiało, że wstydziła się wejść do środka.

Wziął głęboki oddech i miał zamiar powiedzieć, że schroni się na chwilę przed deszczem przy drzwiach, ale gdy tylko otworzył usta, kichnął.

Jej twarz natychmiast zrobiła się czerwona, a ona zasłoniła usta, sprawiając wrażenie zagubionej.

Mężczyzna rozejrzał się i nagle zmarszczył brwi, wyglądając tak, jakby chciał kogoś zjeść.

Za późno zdała sobie sprawę, że chociaż byli sąsiadami, to byli samotnym mężczyzną i samotną kobietą, i gdyby coś się naprawdę stało, nie miałaby nawet czasu krzyczeć.

Byłem tak przestraszony, że moje lisie oczy w jednej chwili zaszły mgłą.

Leo podniósł głowę z lekką irytacją i przeczesał swoje krótkie włosy, które niemal przykleiły mu się do skóry głowy.

Zwykle mówię za dużo brzydkich słów i teraz nie potrafię znaleźć normalnego słowa, żeby pocieszyć innych.

„Nie ma butów, które by pasowały, więc musisz zadowolić się tym, co masz”.

Widząc, że dziewczynka nadal się nie rusza, Leo cmoknął, pochylił się i położył kapcie u jej stóp, a gdy zobaczył, że się cofnęła i chciała się cofnąć, złapał ją za kostkę.

Następnie zmuś ją, aby włożyła swoje małe stópki do kapci.

W chwili, gdy małe, białe jak jadeit stópki uniosły się, oczy Leo rozszerzyły się.

...oddychając trochę ciężko.

Żyły na grzbietach jego dłoni nabrzmiały z powodu nadmiernego skrępowania, a mięśnie jego ciała były napięte, co w połączeniu z jego mocno zaciśniętymi ustami było dość przerażające.

Sugar nie odważyła się już walczyć, a gdy spróbowała delikatnie, dłoń miała jak imadło i nie mogła jej uwolnić.

Gdy tylko Leo włożył stopy w swoje duże kapcie, był oszołomiony.

Nagle znowu wstał, podrapał się po głowie z irytacją, a w następnej sekundzie pochylił się i podniósł tę osobę jedną ręką.

„Hej? Ty, puść mnie!”Sugar spanikowała i poklepała drugą osobę po ramieniu, ale to nic nie dało. Zaczął nawet płakać, gdy otworzył usta.

Leo nie chciał nikogo doprowadzić do płaczu, ale nie wiedział, jak nakłonić dziewczynę, więc kiedy przemówił, było to dość onieśmielające: „Czy ty nie wiesz, że nie możesz się ruszać przy mężczyźnie?”

Głos mężczyzny był szorstki i stłumiony, a gdy tylko otworzył usta, jego gorący oddech prysnął na jej klatkę piersiową. Sugar nagle o czymś pomyślała i jej ciało nagle zamarło.

Właśnie gdy miała ochotę rozpłakać się z rozpaczy, usłyszała wyjaśnienia mężczyzny.

„Dlaczego nie weźmiesz prysznica? Czekasz, aż się rozchorujesz? Poza tym...” Leo spojrzał na nią, a potem odwrócił wzrok, „Całe jest przemoczone...”

Sugar zdał sobie z tego sprawę później i natychmiast skrzyżował ramiona na piersi, wydając okrzyk.

Leo ze złością i strachem .

Ale nie wiedziała, że to spojrzenie nie tylko nie miało żadnej mocy odstraszającej, ale było tak czarujące, że niemal sprawiło, że szorstki mężczyzna, który nie tknął mięsa przez 29 lat, nie potrafił się powstrzymać.

Gdy doszły do drzwi łazienki i mężczyzna ją postawił, w panice schowała się za drzwiami.

Ale zobaczyłem, że mężczyzna odwrócił się i wyszedł, nie oglądając się za siebie.

Gdy dotarli do drzwi sypialni, powiedział: „Pójdę znaleźć ci jakieś ubrania”.

Kiedy drzwi się zamknęły, Sugar odetchnęła z ulgą i szybko zamknęła drzwi łazienki.

Opierając się o drzwi, pomyślała spokojnie, że chociaż ten mężczyzna mówił niegrzecznie, to jeśli naprawdę chciał jej zrobić krzywdę, nie musiałby się wcale tłumaczyć, biorąc pod uwagę dysproporcję sił między nimi.

Czy ona znów ocenia ludzi po wyglądzie?

Ubrania Leo są zazwyczaj wrzucane do pokoju gościnnego na pierwszym piętrze, aby mógł sięłatwo przebrać. Teraz wchodzi i przeszukuje szuflady, aby znaleźć część garderoby, której nie nosił.

Ale on zwykle jest szorstki.

Nosił na zmianę dwie koszulki i był zbyt leniwy, żeby je zmieniać, nawet gdy przeciekały lub były podarte.

Teraz mam kłopoty.

Dziewczyna nie mogła nawet założyć pozostałych kamizelek.

Potem jest płaszcz.

Podrapał się po głowie z irytacją. Gdyby poszedł do domu małej dziewczynki po ubrania...

Jeśli dotknie czyjejś prywatnej odzieży i znajdzie jakąś inną bieliznę, dziewczyna pomyśli, że jest zboczeńcem!

Leo nagle coś pomyślał i wyszedł.

Obok domu Leo mieszka Marry, która szyje podeszwy do butów.

Usłyszałem dudnienie na zewnątrz i tak się przestraszyłem, że prawie ukłułem się igłą w rękę.

Nie mogłem się powstrzymać, żeby nie zadzwonić do córki.

„ Cindy , zamknij drzwi i okna szczelnie, uważaj na deszcz.”

Cindy z drugiego piętra odpowiedziała, zamknęła drzwi i okna, i zeszła na dół.

Właśnie miałem zamknąć drzwi, gdy usłyszałem pukanie do drzwi.

Kiedy Marry zobaczyła, że Jiang Rao zamierza wyjść, natychmiast odłożyła to, co trzymała, i zatrzymała ją.

„Na zewnątrz wieje i pada deszcz. Jeśli pójdę, uważaj, żeby się nie przeziębić!”

Cindy nie odmówiła i podała parasol matce.

Marry pobiegła do bramy trzymając parasol. Zanim zdążyła zapytać, kto to, Leo, który usłyszał hałas, przedstawił się: „Ciociu, to ja, Leo!”

„Hej Yoko! Co się z tobą dzieje w taki deszczowy dzień?”

Marry powiedziała, otwierając drzwi i pozwalając Leo wejść.

Leo stanął w drzwiach trzymając wielki, czarny parasol i nie wszedł do środka.

W domu była tylko wdowa z dziewczyną w wieku około dwudziestu lat. Gdyby wszedł do środka i został zauważony przez innych i rozprzestrzenił się, byłoby to bardzo niepokojące.

„Ciociu, dom mojej sąsiadki właśnie się zawalił, a ubrania dziewczynki były całe przemoczone. Było wietrznie i deszczowo, a ona bała się, że dom znowu się zawali, więc nie odważyła się wejść do środka po ubrania. Teraz nie jest dla niej wygodnie wychodzić, więc przyszedłem tutaj, żeby pomóc, zapytać, czy masz jakieś nieużywane ubrania i dać ci pieniądze na ich zakup ”.

Marry odpowiedziała i szybko się odwróciła.

Gdy tylko weszła do domu, zadzwoniła do Cindy i wyjaśniła jej sytuację.

" Cindy , masz jeszcze zestaw ubrań, których nie nosiłaś, prawda? Daj je mamie, ja zaniosę je Yoko!"

Wyraz twarzy Cindy natychmiast się zmienił, zmarszczyła brwi i zaczęła poważnie pouczać: "Mamo! Czemu o tym nie pomyślisz, nie słyszeliśmy o tej sąsiadce, czy są jakieś wątpliwości? Nawet jeśli są, to kiedy tak się poznały, że nadal potrzebowały Leo, żeby pożyczał ubrania? Dlaczego sama nie przyszła?"

„Czy to nie jest niewygodne, że moje ubrania są mokre?” Marry była natychmiast zdezorientowana, nie do końca rozumiejąc, co jej dziewczyna miała na myśli.

„O mój Boże! Jesteś taka zdezorientowana! Leo chce tylko moich ubrań w przebraniu! Jeśli pożyczę je dzisiaj, wierz lub nie, jutro rozniesie się wieść, że mam z nim romans! Do tego czasu nie będę w stanie przestać chcieć być z nim!”