Rozdział 259

Nie mogłem nie spojrzeć na stan biednej kobiety, która prowadziła mnie do Cassie. Łachmany, które miała na sobie, dosłownie zakrywały tylko ważne części. Blizny i siniaki pokrywały jej odsłoniętą skórę. To, co powinno być bujnymi brązowymi włosami, było matowe i łamliwe. Cienie pod oczami i świeżo rozcięte usta dopełniały jej wyglądu.

Cele były oddalone o zaledwie kilkaset jardów. Widziałem wciąż Aleca i Colta, gdy podnosiła drzwi z ziemi. Schody były strome, ale do pokonania. Wiedziałem, że jesteśmy we właściwym miejscu, gdy zapach potu i krwi wypełnił mi nos. Był tak gęsty, że moje oczy zaczęły łzawić. Szliśmy dalej wąskim tunelem, aż w końcu się zatrzymała. Odblokowując drzwi, cofnęła się i pochyliła głowę.

Nadeszła moja kolej, żeby spojrzeć. Siedziała na podłodze, z metalową obrożą dla psa na szyi, przykuta łańcuchem do ściany. Jej włosy były pokryte zaschniętą krwią i brudem, nie miała na sobie ani jednego elementu garderoby, ale na jej twarzy malował się uśmiech.