Rozdział 118

Chwytając koszulę, pobiegłem za drzewo i cofnąłem się, zanim założyłem koszulę. Zajęło to tylko kilka sekund, ale zostałem za drzewem, zbierając myśli. Nie atak mnie niepokoił, ani krew i martwe ciała. To, co powiedział o mnie. Wziąwszy głęboki oddech, wróciłem na miejsce bitwy.

„Co się stało?” Głos Alfy Marca zagrzmiał gniewnie.

Alec mnie zobaczył i gestem pokazał mi, żebym podszedł do niego. Wojownicy pozwolili mi przejść, ale nie raz się zataczałem, aż jeden z nich wziął mnie za rękę i pomógł mi podejść do Aleca. Mocno objął mnie ramieniem.