Rozdział 2

Punkt widzenia Chloe

Państwo Knight wyjechali około dwie godziny później. Złożyli już dokumenty, abyśmy mogli z nimi zamieszkać, ale Jasmine i ja musieliśmy poczekać, aż zostaną przetworzone, abyśmy mogli się z nimi przeprowadzić. Na szczęście pan Knight był dobrym przyjacielem sędziego, który pociągnął za sznurki i sprawił, że mogliśmy się z nimi przeprowadzić następnego dnia.

Postanowiłam wziąć prysznic po ich wyjściu. Podczas prysznica nie mogłam przestać myśleć o panu i pani Knight. E) zastanawiałam się, czy dobrze robię, przenosząc moją siostrę i mnie do ich domu. Wydawali się przyjaznymi ludźmi, ale większość rodzin zastępczych, u których mieszkałam, również wydawała się miła. Nie zrozumcie mnie źle, wielu z nich było miłych, ale niektórzy byli okropni. Robili przedstawienie przed zakonnicami i pracownikami socjalnymi, ale po ich odejściu zamieniali się w coś złego.

Martwiłam się również, że mogę wzbudzić nadzieje mojej siostry. Tak, powiedzieli, że będziemy tam mile widziani tak długo, jak będziemy chcieli, ale czasami ludzie zmieniają zdanie. Wiedziałam, że nie powinnam wzbudzać w sobie nadziei, ale Jasmine była inna. Była bardziej emocjonalna i wrażliwa. Więc gdyby pewnego dnia zmienili zdanie i odesłali nas tutaj, byłaby załamana.

„Daj mi spokój” – usłyszałem głos Jasmine, gdy wracałem do pokoju.

„Nie obchodzi mnie, czy twoja siostra tu jest, czy nie, lepiej dokończ moje obowiązki, albo obiję ci i jej tyłek” – usłyszałam moją siostrę.

„Lepiej trzymaj się z daleka od mojej siostry” – warknąłem, stając przed Jasmine.

„Cześć, Chloe; właśnie rozmawiałam z twoją siostrą. Powiedziała mi, że dzisiaj posprząta dla mnie kuchnię” – powiedziała nerwowo Monica.

Monica była przeciętną tyranką. Znęcała się nad tymi, o których wiedziała, że nie będą się bronić. Moja siostra była typem, który chciał, żeby wszyscy ją lubili. Nie była też typem kłótliwym. Ale ja byłem, a wszyscy wiedzieli, że nie wolno zadzierać z moją siostrą ani ze mną.

„Umyj je sama. Moja siostra nie zrobi za ciebie żadnych obowiązków domowych” - powiedziałem, złapałem Jasmine za rękę i poszedłem do naszego pokoju.

„Czy ona ci coś zrobiła, kiedy mnie nie było?” – zapytałem.

„Ona mnie nie uderzyła ani nic. Po prostu kazała mi wykonywać jej obowiązki” – powiedziała Jasmine.

Byłem tak wściekły, że chciałem obić Monice łomot, ale nie chciałem robić sceny ani wpadać w kłopoty, kiedy jutro oboje stąd wyjdziemy. To był pierwszy raz, kiedy ktoś chciał, żebyśmy oboje mieszkali w jego domu. To jest główny powód, dla którego oboje zrobiliśmy wszystko, żeby nas tu odesłać. Nie zamierzaliśmy się zostawiać.

„Pan Knight powiedział, że przyjedzie wcześnie rano, żeby nas odebrać. Powinniśmy spakować nasze rzeczy i przygotować się do wyjścia” – powiedziałem.

Zaczęliśmy pakować torby. Nie zajęło nam to nawet godziny, żeby wszystko spakować, ponieważ prawie nic nie mieliśmy. Wszystko, co mieliśmy, to około pięciu par dżinsów i kilka koszulek. Oboje mieliśmy tylko jedną parę butów. Upewniłem się, że nasze stare albumy ze zdjęciami mnie, Jasmine i moich rodziców są spakowane.

Oboje mieliśmy też pudełko na biżuterię, które dała nam mama. Były w nim różne rodzaje biżuterii, którą mama i tata dawali nam przez lata przed śmiercią. Jedną z nich była obrączka ślubna mojej babci, którą mój tata powiedział, że chciała, abym miał na ślub. Podobno najstarsza wnuczka dostałaby obrączkę ślubną, więc jeśli kiedykolwiek będę miał wnuki, przekażę pierścionek mojej najstarszej wnuczce, gdy wyjdzie za mąż.

Gdy już skończyliśmy pakować, postanowiliśmy pójść spać.

Następnego ranka

Jedna z zakonnic obudziła moją siostrę i mnie, mówiąc, że pan Knight jedzie nas odebrać. Spojrzałam na zegarek i zobaczyłam, że jest piąta rano. Chyba mówił poważnie, kiedy powiedział, że odbierze nas wcześnie. Jasmine wzięła prysznic pierwsza, a potem ja.

Kiedy wyszedłem spod prysznica, pan Knight siedział w salonie i rozmawiał z Nancy. Obok niego siedział mężczyzna, którego uznałem za jego przyjaciela, był to sędzia. Kiedy wszedłem do pokoju, pan Knight uśmiechnął się do mnie.

„Cześć Chloe, czy ty i twoja siostra jesteście już spakowane i gotowe?” zapytał.

„Tak, spakowaliśmy wszystko wczoraj wieczorem” – odpowiedziałem

„To świetnie; tutaj wszystko jest już załatwione. Muszę tylko wypełnić jeszcze kilka papierów, a potem pomogę ci z torbami” – powiedział

Poszedłem do swojego pokoju i zobaczyłem, że Jasmine zasnęła. Usiadłem na łóżku obok niej i delikatnie potrząsnąłem nią, żeby ją obudzić.

„Jasmine, pan Knight jest tutaj. Musisz wstać” – powiedziałam. „Już wstałam” – jęknęła, ale usiadła.

Rozejrzałam się po pokoju, żeby upewnić się, że wszystko jest gotowe. Pan Knight wszedł do pokoju i pomógł zanieść torby do samochodu. Widziałam, że był zszokowany, że nie mamy aż tak dużo rzeczy, ale nie skomentował tego, za co byłam wdzięczna.

Pożegnaliśmy się z Nancy i zakonnicami, po czym wskoczyliśmy do czarnego SUV-a pana Knighta, który dziękował swojemu przyjacielowi.

„Jesteście gotowi do drogi?” – zapytał pan Knight. „Tak” – odpowiedziałyśmy równocześnie z Jasmine. Pan Knight zaczął wioźć nas do naszego nowego domu.