Rozdział 5

Punkt widzenia Chloe

Następnego ranka obudził mnie budzik. To miał być mój pierwszy dzień w szkole dla Jasmine i mnie. Na szczęście byliśmy dopiero miesiąc w roku szkolnym, więc powinniśmy być w stanie nadrobić zaległości, jeśli będzie trzeba. Nie martwiłem się o siebie. Byłem uczniem honorowym i szybko się uczyłem. Jednak Jasmine potrzebowała dodatkowej pomocy w czytaniu z powodu swojej dysleksji. Nie była głupia i bardzo dobra z matematyki i nauk ścisłych; po prostu nie czytała na takim poziomie, na jakim powinna.

Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki w moim pokoju. Nigdy wcześniej nie miałam własnej łazienki i byłam bardzo szczęśliwa, że nie będę musiała jej dzielić z nikim. Wzięłam prysznic, umyłam zęby i włosy, ubrałam się w stare niebieskie dżinsy i niebieski T-shirt. Włożyłam stare Nike, które były o rozmiar za małe, a następnie wyszłam z pokoju i zapukałam do drzwi Jasmine.

Jasmine wychodziła z łazienki, gdy wszedłem. Miała na sobie to samo co ja, z tą różnicą, że jej koszulka była różowa.

„Jesteś gotowa do szkoły?” – zapytałem ją.

„Chyba mam tam Stacy, więc przynajmniej mam teraz przyjaciółkę” – odpowiedziała.

Jasmine miała czternaście lat i była pierwszoklasistką w liceum. W naszej poprzedniej szkole była prześladowana przez uczniów w jej wieku. Cieszyłam się, że w końcu miała przyjaciółkę, z którą mogła porozmawiać w szkole. Rozczesałam jej włosy i zostawiłam je rozpuszczone. Zeszłyśmy na dół i zobaczyłyśmy Shane'a i Stacy już w kuchni.

„Jesteście gotowi do drogi?” zapytał, a my skinęliśmy głowami i ruszyliśmy w stronę jego samochodu.

„Jesteś pewien, że nie chcesz, żebym wszedł z wami?” zapytał Shane.

„Tak, powiedziałeś, że mają już nasze harmonogramy w biurze, więc będzie dobrze” – powiedziałem

„Okej, miłego dnia; bliźniaki powiedziały, że przyprowadzą was do domu po szkole. Chcieli zabrać was pierwszego dnia, ale coś im wypadło i spóźnią się do szkoły” — powiedział Shane, co sprawiło, że moje serce zabiło szybciej.

Po wczorajszych wydarzeniach postanowiłam trzymać się z daleka od bliźniaków i Jacka. Nie podobało mi się, jak się czułam, gdy byłam w ich pobliżu. Nie jest normalne, żeby mieć uczucia do trzech różnych osób. Dwie z nich, o których wiedziałam, były już w związku z kimś. Nie wiedziałam, czy Stephen kogoś ma, ale byłam pewna, że tak, sądząc po jego wyglądzie.

„Okej” powiedziałem, po czym Jasmine, Stacy i ja wysiedliśmy z samochodu i poszliśmy do szkoły.

Stacy pokazała nam, gdzie znajduje się biuro, a potem poszła na swoją klasę.

„Dzień dobry, w czym mogę pomóc?” zapytała kobieta z przodu.

„Jesteśmy tu, żeby odebrać nasze harmonogramy” – powiedziałem.

„Oczywiście, wy dwoje jesteście nowymi uczniami” – powiedziała i wróciła do zajęć.

„Chloe i Jasmine Grey, prawda?”

„Tak” – odpowiedziałem z uśmiechem, a ona podała mi plany.

Dałem Jasmine jej, a potem spojrzałem na moją. Moją pierwszą lekcją była rachunek różniczkowy i całkowy. Upewniłem się, że Jasmine znalazła swoją klasę, a dzwonek zadzwonił, gdy dotarłem do swojej. Wszedłem do klasy i zobaczyłem mężczyznę, który wyglądał na pięćdziesiąt kilka lat i siedział przy biurku.

Wszyscy odwrócili się, żeby na mnie spojrzeć, gdy wszedłem do środka. Byłem pewien, że w szkole nie było prawie nikogo nowego, ponieważ miasto było bardzo małe.

„Witaj, droga, pewnie jesteś nową uczennicą, Chloe, prawda?” – zapytał.

„Tak, przepraszam za spóźnienie” – powiedziałem.

„Bzdura, możesz usiąść tam, obok Jacka. Jack, proszę podnieś rękę” – powiedział, a ja zamarłam.

Spojrzałem na osobę trzymającą rękę i rzeczywiście, to był ten sam Jack co wczoraj. Jej brązowe oczy wpatrywały się w moje zielone, a ja poczułem mrowienie w środku. Podszedłem do stołu i usiadłem obok niej. Każda grupa miała cztery stoliki. Pozostałe dwa były puste w naszej grupie.

„Witaj ponownie” – powiedział Jack, uśmiechając się do mnie.

„Cześć” odpowiedziałem

Nauczyciel zaczął nauczać, a wszyscy ucichli. Próbowałem zwracać uwagę na to, co mówił nauczyciel, ale było to trudne, ponieważ czułem wzrok Jacka na sobie przez całą lekcję. Kiedy nauczyciel skończył, powiedział nam, żebyśmy pracowali nad stronami 35 i 36 i że trzeba je oddać na początku zajęć jutro. Spojrzałem na strony i poczułem ulgę, że już nauczyłem się rozwiązywać te zadania w mojej starej szkole, więc postanowiłem zrobić to, kiedy wrócę do domu.

„Czujesz się lepiej?” zapytał Jack.

„Hę?” – zapytałem zdezorientowany.

„Wyszedłeś z kolacji wcześniej. Chciałam się tylko upewnić, że czujesz się lepiej” – powiedziała.

„O tak, po prostu byłem zmęczony długą podróżą” – skłamałem, nie chcąc jej powiedzieć, że byłem tak zdenerwowany, że ma chłopaka, że nie mogłem znieść widoku ich dwójki razem. I czuję to samo w stosunku do bliźniaków, a widok Stephena z Monicą wkurzał mnie. Pomyślałaby, że jestem szalony; cholera, ja już myślę, że tracę rozum.

„Stephen i Stephen normalnie siedzą tam, ale musieli się czymś zająć” – powiedziała, wskazując na puste siedzenia naprzeciwko nas.

„Wrócą jednak później dzisiaj, żeby odebrać nas ze szkoły”

„Tak, Shane powiedział mi o tym już dziś rano, po tym jak odwiózł mnie i moją siostrę” – powiedziałem.

„Jak dotąd podoba Ci się tutaj?”

„Jest w porządku, myślę, że o wiele lepiej niż tam, gdzie mieszkałem wcześniej” – powiedziałem.

„Shane i Tiffany powiedzieli nam, że twoi rodzice zmarli i trafiłeś do rodziny zastępczej” – powiedziała

„Tak” – odpowiedziałem smutno.

„Wiesz, że szukali ciebie i twojej siostry odkąd dowiedzieli się o ich śmierci?”

„To mi powiedzieli, chociaż nic o nich nie wiedziałem” – powiedziałem.

„Życie w rodzinie zastępczej musi być trudne”

„Nie masz pojęcia” – powiedziałem.

„Cóż, nie musisz się martwić, że tam wrócisz” – powiedziała, a ja się uśmiechnęłam. Nie zamierzałam robić sobie nadziei, bo byłoby trudniej, gdyby Tiffany i Shane postanowili nas zabrać z powrotem.

„Pokaż mi swój harmonogram” – powiedziała, a ja wręczyłam jej swój harmonogram .

Nie mogłem powstrzymać westchnienia, które opuściło moje usta, gdy poczułem te same mrowienia w całym ciele od jej dotyku. Spojrzała na mnie i uśmiechnęła się, zanim wzięła harmonogram z mojej ręki.

„Nie mamy więcej wspólnych zajęć przed lunchem. Zjesz lunch ze mną, Stephenem i Stephenem, więc możesz usiąść z nami, jeśli chcesz” – powiedziała

„Nie sądzę, żeby dziewczynie Stephena się to spodobało” – powiedziałem.

„On i Monica nie są już razem” – powiedziała.

„Och, to musi być okropne” – odpowiedziałam, choć miałam ochotę podskoczyć z radości.

"Co masz na myśli?"

„Czy nie byłabyś zła, gdyby twój chłopak cię rzucił?” – powiedziałem, nienawidząc myśli, że jest z kimś innym

"Sympatia,"

„Tak, ten facet, z którym byłaś wczoraj wieczorem” – odpowiedziałem.

„Nie jesteśmy już razem”