Rozdział 339

ADRIANA

Zade się nie mylił. Uciekam, kiedy nie potrafię przetworzyć, co robić. Ale czuję, że tak przetrwałem tak długo. Aby uniknąć konfrontacji z moimi demonami. Wiem, do czego zdolny jest mężczyzna, że wystarczy ułamek sekundy, aby zrobił coś, co na zawsze kogoś zrani.

Unikałam Atticusa przez ostatnie kilka dni, ograniczając się do hej lub cześć, jeśli go mijałam, ale nie dając mu szansy, żeby powiedział lub zrobił cokolwiek. Zjadłam deser, który zrobił, i powiedziałam mu, że był dobry, ale nauczyłam się jednej rzeczy o Atticusie, a mianowicie, że danie mu szansy na mówienie jest niebezpieczne. Jest dobry w słowach i po prostu jak pyszna kieliszek wina. Sprawia, że czujesz się zrelaksowana.