Rozdział 2069

„ To nie jest konieczne”. Mężczyzna jej to dał. Willow nie miała innego wyjścia, jak tylko położyć się do łóżka, tylko wiercić się i kręcić bez przerwy, mając trudności z zaśnięciem. Właśnie, gdy w końcu miała odpłynąć do krainy snów, została nagle obudzona przez dość mocne klepnięcie w policzek. Zaskoczona, otworzyła oczy i zobaczyła dużą dłoń Jaspera zakrywającą jej usta. Zrobił to, przykładając palec do ust, dając jej znak, żeby zachowała ciszę.

Willow natychmiast zdała sobie sprawę, że coś jest nie tak. Szybko zamrugała oczami i skinęła głową, dając do zrozumienia, że będzie cicho; dopiero wtedy Jasper puścił ją. Nastawiła uszu i nasłuchiwała. Niejasno słyszała coś, co wydawało się być samochodami na zewnątrz. To niezwykle niepozorne miejsce otoczone śmieciami. Do kogo, u licha, mogły należeć te samochody?

Po obudzeniu jej ze snu Jasper podszedł do okna, aby sprawdzić sytuację na zewnątrz. Na zewnątrz stały dwa samochody, ale nikt z nich nie wysiadł, więc nie mógł rozpoznać, kim byli ci ludzie. Nerwy Willow mimowolnie się napięły. O mój Boże! Nie mów mi, że ci płatni zabójcy przyszli po nas!