Rozdział 46

Kiedy powiedział, że nie ma potrzeby, abym wychodziła i szła, to miał na myśli. Po tym, jak nie tak subtelnie powiedział mi, że moja obecność w jego stadzie jest nieistotna, kazał swojemu kierowcy odwieźć mnie z powrotem do Alpha Castle z Sebastianem na przednim siedzeniu. Podróż powrotna była niewygodna i niefortunna. Miałam ochotę płakać, ale powiedziałam sobie, że nie mogę się załamać w obecności tych mężczyzn.

Za każdym razem, gdy Cahir i ja byliśmy sami, znajdował sposób, aby mnie zranić bez względu na wszystko. Rzeczy, które mi mówił - sposób, w jaki sprawiał, że się czułam - nikt inny nie był w stanie sprawić, że poczułam się tak bezwartościowa od dawna, odkąd postanowiłam, że będę żyć dla siebie, a nie dla ludzi, których chciałam zadowolić.

Z każdym słowem, każdym czynem, obniżał poczucie własnej wartości, które próbowałam budować po całym życiu bycia deptaną w Silver Moon. Nie musiał nawet bardzo się starać, żeby mnie zranić. Miał talent do łamania mnie zaledwie kilkoma słowami.