Rozdział 3

Emory Lola?

Lola!

Słowo, które właśnie wypowiedział mój ojciec, napełnia moją głowę szokiem, gdy próbuję przetworzyć to, co się dzieje. Po raz drugi w ciągu zaledwie kilku minut nie mogę uwierzyć w to, co mówi mój ojciec.

Moje spojrzenie od razu kieruje się w stronę Króla Wampirów, który najwyraźniej również jest zaskoczony tym, co powiedział mój ojciec, bo siedzi sztywno na krześle.

Na krótką sekundę moje oczy spotykają się z oczami króla i patrzymy na siebie intensywnie, dzieląc chwilę niedowierzania, dzieląc chwilę zaskoczenia. I w myślach zastanawiam się również, czy widzę cień rozczarowania w jego oczach, gdy zdaje sobie sprawę, że to nie mnie wzywa mój ojciec.

O ile wiem, król nie powinien mieć pojęcia, która z nas jest Lolą, ale po tej reakcji myślę, że musiał mieć. Ale z drugiej strony jest inteligentnym przywódcą, który jest królem Crimson Peak od dziesięcioleci. Jego młodzieńczy wygląd jest powszechnym oszustwem wśród wampirów; jest stary i mądry. Musi dobrze znać swoich wrogów.

Musi wiedzieć, że Lola to imię mojej młodszej siostry, ale przez chwilę zastanawiam się, czy mój ojciec o tym wie. Czy przypadkowo nie zawołał złego imienia?

Spojrzałem na moją matkę i zobaczyłem, że jej uśmiech stał się szerszy.

Nagle wszystko staje się jasne. Tak, mój ojciec miał na myśli imię mojej młodszej siostry. Jego sieroty, które urodziła mu pomywaczka, która rzekomo zmarła przy porodzie, choć teraz, gdy wszystko kwestionuję, muszę się zastanowić, czy to prawda.

Gdy spocona dłoń Loli zaczyna odsuwać się od mojej, jestem zbyt przerażony, by ją puścić. Widzę na twarzy króla, że nie jest pod wrażeniem oferty mojego ojca. Lola jest dzieckiem. Czego wampir mógłby chcieć od dziecka?

Ale gdy Lola robi krok naprzód na trzęsących się nogach i idzie do mojego ojca, Alfa stada Moonrake zaczyna tłumaczyć.

„Wiem, że jest młoda, ale to dobra dziewczynka”. Ojciec obejmuje ramiona Loli, a ona zaczyna głośno płakać. Robię krok naprzód, chcąc do niej podejść, ale Coit wyciąga rękę i uderza mnie w ramię. Czuję obecność Dariusa tuż za mną. Nie chcą, żebym im przeszkadzał.

Ojciec kontynuuje. „Ona jest inteligentna i silna. Jest pracowita. Zobaczysz. Naprawdę. I... jeśli w pewnym momencie przesuniesz swoje projekty poza samo karmienie, cóż-”

„To wystarczy”. Król Kane przerywa mojemu ojcu, zanim ten próbuje zmusić moją nieletnią siostrę do prostytucji, a ja jestem przynajmniej wdzięczny, że ten krwiopijca wydaje się mieć jakieś skrupuły moralne. Więcej niż mój ojciec, w każdym razie.

„ Chcesz, żebym zabrał ci tę małą dziewczynkę w zamian za pieniądze, które mi jesteś winien?” Najwyraźniej nie jestem jedyną osobą, która wciąż jest w szoku.

„Tak jest.” Mój ojciec teraz robi krok do przodu. Próbuje odsunąć ramię od Loli, ale ona trzyma się go kurczowo. Chociaż mogę sobie tylko wyobrazić, co myśli, do kogo innego może się zwrócić o pomoc, o litość?

Najwyraźniej do Króla Wampirów. „Masz dwójkę innych dzieci, prawda? Dlaczego wybrałeś właśnie to, by targować się z nim?”

Mój ojciec znów odchrząknął. „Cóż, uh... widzisz... mam tylko jednego syna. I pewnego dnia zostanie Alfą, więc nie mogę go zaoferować. A moja starsza córka, cóż, jest silnym wojownikiem. Inteligentnym. Ważną częścią naszej paczki”.

Znów czuję ciężar tego lodowatego, niebieskiego spojrzenia na sobie, ale mam problem z przetworzeniem. Słowa mojego ojca wciąż mnie szokują. Mój brat pewnego dnia będzie Alfą? Ale... Zawsze mówiono mi, że będę przewodził stadu.

Odwracam głowę w stronę Coita i widzę, że jego uśmiech również się poszerzył. Nie jest tak szeroki jak u naszej matki, ale cieszy się, słysząc, jak nasz ojciec ogłasza go następnym przywódcą przed naszym zaprzysiężonym wrogiem.

„ Co on mówi?” Głos Dariusza dociera do mojej głowy poprzez połączenie umysłowe. „Myślałem, że masz być Alfą”.

Nie mogę mu odpowiedzieć. Wszystko, co mogę zrobić, to pokręcić głową.

Kłamstwa. Wszystko, co powiedział mi mój ojciec, było kłamstwem. Od mojego miejsca w stadzie, po to, kto zaczął wojnę, po to, dlaczego walczymy tak długo. Czy jest choć jedno słowo, które kiedykolwiek mi powiedział, które jest prawdą?

„ Ona jest warta swojej ceny, obiecuję ci.” Mój ojciec uwalnia się z uścisku Loli i lekko ją popycha do przodu.

Moment, którego się spodziewałam i którego się obawiałam, rozgrywa się przede mną, gdy Lola całkowicie traci nad sobą kontrolę. Jej ciche jęki przeradzają się w wrzaski, gdy rzuca się na mojego ojca. „Tato, nie!” błaga, chwytając go za ramię. „Proszę, tato! Nie każ mi iść z nim. Kocham cię, tato! Luna Vivian, proszę!”

„Lola, natychmiast przestań!” mój ojciec warczy, odpychając ją ponownie. „Lola! Rozkazuję ci jako twój ojciec i twój Alfa, żebyś natychmiast przestała bełkotać! Pokaż królowi, że jesteś posłusznym dzieckiem!”

„ Ona jest dzieckiem!”

Słowa opuszczają moje usta, zanim mogę je powstrzymać, gdy wyrywam ramię z rąk brata i idę do przodu wbrew rozkazom ojca. Powiedział nam, zanim jeszcze wyszliśmy, że bez względu na to, co się stanie, musimy pozostać razem. Skonsolidowane.

Ale to on wyrzucił to za drzwi, kiedy zaproponował, że zostawi jednego z nas w tyle.

Podchodzę do Loli, a ona odwraca się i biegnie do mnie, rzucając mi się na szyję. „Proszę, proszę, Emory! Proszę, uratuj mnie!”

Nie spuszczam wzroku z mężczyzny na podium, trzymając ją przy sobie. „Wszystko w porządku, kochanie. Wszystko w porządku. Nie pozwolę, żeby to się stało. Nigdy nie pozwolę, żeby ktoś cię skrzywdził”. Mówię poważnie każde słowo. Nie mam pojęcia, jak mogę odnieść sukces w walce z pokojem pełnym wampirów i moimi własnymi zdrajcami i członkami stada, ale nie pozwolę, żeby mój ojciec to zrobił.

„ Emory!” – strofuje mnie ojciec. „Wróć do szeregu”. Patrzy na mnie, odwracając wzrok od króla. W mojej głowie słyszę jego głos. „Nie spieprz tego!”

Kręcę głową. „Przykro mi, ojcze, ale jeśli chcesz zostawić tu Lolę, najpierw będziesz musiał mnie zabić. To było jedno, stać tutaj i słuchać, jak targujesz się o to, co mogłem tylko założyć, że to moja ręka w tym wszystkim, ale teraz, kiedy mówisz, że zostawisz swoją dwunastoletnią córkę tutaj, samą, w zamku swojego największego wroga? Zaczynam kwestionować wszystko, co kiedykolwiek o tobie wiedziałem!”

„Jak śmiesz mówić takie rzeczy swojemu Alfie!” Głos dobiega z mojej lewej strony – mojego brata. „Okaż trochę szacunku, siostro! Jako następny Alfa, rozkazuję ci”.

„Nie masz nade mną żadnej władzy, braciszku”. Mrużę oczy w stronę Coita, wiedząc, że mógłbym mu skopać tyłek, nie puszczając Loli. On też o tym wie. Dlatego się nie rusza. Próbuje tylko pokazać Ojcu, że dokonał właściwego wyboru na kolejnego Alfę.

Kiedy Coit wrócił na swoje miejsce, skierowałem jadowite spojrzenie na matkę. „Nie wierzę, że to akceptujesz”.

Opuszcza wzrok, wiedząc, że mam rację. Nie mogę nawet spojrzeć za siebie na Dariusa i jego rodzinę. Gdyby Darius miał być moim partnerem, czy nie stanąłby w mojej obronie? Ale nie mówi ani słowa. Nie chce zmarnować swoich szans na zostanie Betą pewnego dnia – Betą Coita.

„ Jesteś Emory.” Słowa opuszczające usta Króla Kane'a nie są pytaniem.

Kiwam głową. „Jestem Emory Moonraker, pierworodny syn Alfy Bernarda Moonrakera, przywódcy stada Moonrakerów”. Trzymam brodę wysoko uniesioną, kiedy mówię. „Przepraszam, że zakłócam spokój w twojej sali tronowej, królu Kane, ale obawiam się, że nie mogę stać bezczynnie i pozwolić ci zabrać dziecko jako spłatę długu, który ci się należy”.

Unosi brew w moją stronę. „Nie wierzę, że kiedykolwiek powiedziałem | przyjąłem dziewczynę jako zapłatę”.

Przełykam ślinę, ale staram się nie okazywać mu strachu. On jednak go wyczuwa. Podobnie jak wilkołaki, wampiry mają niesamowite zdolności, jeśli chodzi o wszystkie zmysły. Prawdopodobnie widzi delikatne włoski na mojej skórze, nie wspominając o wyczuciu zmiany w feromonach, gdy zacząłem zdawać sobie sprawę, co robi mój ojciec, a strach wypełnił mnie od stóp do głów.

„Panno Emory” – mówi, jego spojrzenie jest niewzruszone. „Co proponujesz, żebym zrobił, żeby spłacić ten dług? Twój ojciec mówi, że jesteś inteligentna i jesteś atutem dla stada. Z pewnością musisz wiedzieć sporo o stanie finansowym stada Moonraker”.

Biorę głęboki oddech, zanim zdecyduję, że najlepiej będzie pracować z jedynym możliwym sojusznikiem, jakiego mam w pokoju, a teraz jest nim on. „Muszę powiedzieć, że wiele informacji zostało mi ujawnionych po raz pierwszy dzisiaj, Wasza Wysokość”.

Z jego ust wydobywa się głęboki chichot, a chociaż nie uważam tego, co powiedziałem, za zabawne, bo to prawda, cieszę się, że przynajmniej czuje się swobodnie.

„Wiem o naszych zmaganiach finansowych i niestety mogę potwierdzić, że nie możemy spłacić ci tak wysokiego długu, i to w najbliższym czasie. Byłbym bardziej niż chętny zrobić wszystko, co w mojej mocy, żeby zarobić dla ciebie pieniądze ”.

Zanim zdążył skomentować, mój ojciec zapytał mnie: „Co robić? Nikt w naszym stadzie nie ma takich pieniędzy. Nie mamy już żadnych sojuszniczych stad. Nigdy nie spłacisz tego długu, nawet jeśli dożyjesz dwustu lat”.

„Krótkie życie” – słyszę, jak mówi mężczyzna po lewej stronie króla Kane’a, a obaj chichoczą. Moje oczy przenoszą się na niego tylko na chwilę. Nie jest tak wysoki jak król, ale ma znacznie szerszą budowę ciała, muskularne ramiona i potężne ramiona. Ma czuprynę kręconych czarnych włosów, która różni się od większości innych wampirów, jakie widziałem.

Mężczyzna po prawej stronie króla wygląda na starszego, niższego i nie tak umięśnionego, nosi okulary, które muszą mu zostać z życia jako człowiekowi, ponieważ wampiry nie potrzebują okularów. Jest jednak wampirem. Mogę to stwierdzić po odcieniu jego skóry i oczach.

Król wciąż na mnie patrzy i nie wiem, czy mam powiedzieć coś jeszcze, czy on po prostu myśli.

„ A co z tobą?” – pyta mnie Król Kane, wstając. Robi kilka swobodnych kroków w moim kierunku, schodząc na drugi stopień podium. „Emory Moonraker, czy jesteś wart pięć milionów drake’ów?”

Moje serce przestaje bić na chwilę, gdy rozważam, o co mnie prosi. Czy jestem warta pieniędzy - czy jestem gotowa powiedzieć, że uważam, że wymiana za mnie byłaby warta umorzenia długu mojego ojca?

Przez chwilę pozwalam myślom błądzić po tym, co się stanie, gdy stąd odejdziemy. Jeśli Król Kane zaakceptuje Lolę, będę walczyć. Przegram. Albo wampiry mnie zabiją, albo moja własna rodzina. A Lola będzie musiała zostać. Będę martwy. Nigdy nie będę w stanie pomóc jej się uwolnić.

Jeśli jej nie zaakceptuje, prawdopodobnie zabije mojego ojca. Coit zostanie Alfą, a ja będę zmuszony pomóc mojemu zarozumiałemu, niewyszkolonemu, nieprzygotowanemu bratu rządzić stadem. Ale jeśli mój ojciec przeżyje, nigdy mi nie wybaczy, że się przeciwko niemu wypowiedziałem.

Więc... nigdy nie będę mógł wrócić do domu... Nie do domu, który znałem kilka godzin temu, zanim zaczęła się ta katastrofa.

Nie chcę tu zostać. Na myśl przychodzą mi obrazy bladych, chudych, umierających karmicieli, z suchymi i popękanymi ustami i zapadniętymi oczami. Słyszałem straszne historie. Żyją w nędzy i modlą się o śmierć.

Płacz Loli nie jest już tak głośny. Wiem, że odpowiedź, którą udzielę, sprawi, że znów zacznie płakać, a nie ma nikogo, kto mógłby ją chronić, oprócz mnie.

I... teraz mnie już nie będzie.

Kiwam głową. „Uczynię siebie wartą tego. Weź mnie zamiast tego”. To wszystko, co mogę powiedzieć. Może to interpretować, jak chce. Czy naprawdę jestem warta pięciu milionów drake'ów? Nie. Ale... jeśli mnie weźmie i pozwoli odejść mojej siostrze, znajdę sposób, żeby przekonać go, że tak jest.

Mam nadzieję, że moja krew będzie słodka jak miód dla króla lub kogokolwiek innego, kto się mną pożywi.

Wzrok Króla Kane'a pozostaje wpatrzony w moje oczy przez jeszcze jedną chwilę, po czym jego usta poruszają się i mówi: „Zabierz ją”.