Rozdział 7 Nieudana rozmowa kwalifikacyjna

Siedzę z kamerą w twarzy; jest o wiele bliżej niż w przypadku któregokolwiek z pozostałych kandydatów i czuję, że to sposób, aby spróbować mnie zdenerwować. To działa.

„Elara, nie mamy nazwiska. Dlaczego?” Uśmiecha się do mnie. Wiedziałam.

„Nie mam. Byłem sierotą”.

Rzuca okiem na swoje papiery. „Sierota? Tu jest napisane, że zostałeś sprzedany?”

Kurwa. Ile on wie?

„Tak, byłem, ale najpierw byłem sierotą”.

„Hmm.” Patrzy na mnie. „Elara, czy to prawda, że byłaś służącą i prostytutką dla swojego byłego Alfy?”

Zamieram i widzę, jak jego uśmiech się poszerza. Otwieram usta i znowu je zamykam.

„Zakończ to tutaj”. Patrzę, jak wyłącza kamerę. „Skończyłeś”.

„Czekaj.” Nie może już tego przerwać.

„Przepraszam, ale nie potrafiłeś odpowiedzieć na proste pytanie. Mało tego, brzmisz znudzony i zupełnie niegodny oglądania. Skończyłeś, myślę, że pokonałeś kandydatów. Minutę, dobra robota”. Śmieje się.

„Ahm”. Podnosi głowę, a ja obserwuję, jak jego gardło się przekręca, gdy przełyka. „ Usuń to. Wszystkie nagrania, które właśnie z nią zrobiłeś, usuń je”.

„Książę Kellan, przykro mi, ale król prosił, abyśmy nie robili powtórek ani nie usuwali ujęć”.

„Król nie chciałby, aby ten materiał był używany. Już samo ostatnie pytanie jest obrzydliwe i pokazuje rodzinę królewską jako obrzydliwą. Teraz usuń to i zacznij od nowa”.

Nie odwracam się, żeby na niego spojrzeć. Po prostu siedzę nieruchomo. Patrzę, jak producent bawi się kamerą.

„Powiedz o tym królowi; był już niezadowolony z twojego zachowania, zanim przybył. Jestem pewien, że po tym nie będziesz już filmował”. Słyszę, jak krzesło się porusza i patrzę, jak stawia je obok mnie i siada.

„Przepraszam”. Głowa producenta opada.

„Ten konkurs ma być bezstronny i dostępny dla wszystkich. Jednak twoje działania sprawiają wrażenie, że konkurs jest stronniczy i skupiony tylko na kilku kobietach. To brak szacunku dla życzeń króla”.

Producent nie odpowiada. Siada i odkłada kamerę. Patrzę, jak kończy i siada.

„Możesz zostawić księcia Kellana”. Patrzy na niego.

„Powinienem zostać, upewnić się, że zachowujesz się właściwie”.

„Rozumiem, książę Kellan; ale czy nie będzie wyglądało na to, że mu...Elara otrzymuje specjalne traktowanie, jeśli królestwo zobaczy, że siedzisz z nią, a nie z żadnym innym kandydatem?”

„Proszę zrozumieć, nie odchodzę. Ktoś musi upewnić się, że przestrzegasz zasad i nie przerywasz tego z powodu swoich przekonań”.

Książę Kellan patrzy na niego z góry, a ja obserwuję, jak kiwa głową. Producent naciska przycisk i patrzy na swoją pracę; jego oczy skanują ją, a cisza nas ogarnia. Podejrzewam, że jego praca zawiera tylko nieodpowiednie pytania.

„Elara, czy mogę wiedzieć, dlaczego zdecydowałaś się wziąć w tym udział?” Alpha Kellan patrzy na mnie.

„Cóż, Alpha Kellan, można powiedzieć, że było ciekawie; byłem zaintrygowany, widząc wynik mojego zgłoszenia. Nie spodziewałem się też, że zostanę wybrany”.

Kiwa głową i uśmiecha się, patrząc na producenta, ale nadal szuka odpowiedzi na pytanie.

„Jakie są twoim zdaniem najważniejsze cechy, które musi mieć Luna dla króla, Elara?”

Uśmiecham się na jego pytanie. „To, Alfo Kellan, jest niesamowite pytanie. Powiedziałbym, że zrozumienie jest niezbędne. Luna króla spotyka ludzi z różnych środowisk, więc musi być wyrozumiała dla każdego z nich. Musi być również odporna i spokojna. Luna nie powinna działać pod wpływem impulsu lub emocji”.

„Bardzo dobrze odpowiedziałeś”. Odwraca się i uśmiecha. „Myślisz, że masz te cechy?”

Lekko przeżuwam wargę. „Chciałbym tak myśleć, ale czyż nie wszyscy? Faktem jest, Alpha Kellan, że nikt tak naprawdę nie wie, dopóki nie znajdzie się w sytuacji, w której te cechy są wymagane”. Zaczyna mówić, ale producent mu przerywa.

„Więc nigdy nie musiałeś być wyrozumiały i odporny?” Patrzy na mnie.

„Odporność to jedna rzecz, którą na pewno posiadam. Tak samo jest ze zrozumieniem”.

„Skąd wiesz?” Przybliża się.

„Cóż, nie siedziałbym tu teraz, gdybym nie był odporny. Nie zaszedłbym tak daleko w swoim życiu. A co ze zrozumieniem? Rozumiem potrzebę niektórych ludzi, by postrzegać mnie jako zwykłego kundla, niegodnego bycia Luną; rozumiem, że każdy ma swoje zdanie i nie oceniam ich za nie”.

Opada mu szczęka. Tak, właśnie nazwałem siebie kundelkiem, o czym wszyscy wiemy, że myśli. Alpha Kellan się śmieje. „Muszę powiedzieć, że odpowiedziała na to pytanie idealnie, nie sądzisz?” Jego uśmiech się poszerza.

„Czy to prawda, że byłeś karany i chłostany, kiedy strażnicy cię zbierali?” „Cięcie!” Alpha Kellan patrzy na niego. „To jest wysoce niestosowne!”

„Przepraszam, Alfo Kellan, usunę to”. Jego głos drży, a on porusza się szybko. „Elara, jest tu wiele kobiet; dlaczego uważasz, że byłabyś lepszą Luną niż niektóre z bardziej profesjonalnych?”

„Nie sądzę, żebym była lepszą Luną. Nie ma jeszcze sposobu, aby to wiedzieć. Wiele z nich nie pokaże swojego prawdziwego ja, więc wiara, że będziesz lepszą Luną, byłaby stratą czasu. Ja jednak mogę powiedzieć, że w swoim życiu zmierzyłem się z rzeczami, z którymi wielu innych kandydatów nigdy nie musiało się mierzyć. To samo w sobie oznacza, że mogę zrozumieć i nawiązać kontakt z większością”.

„To wystarczy.” Naciska przycisk.

„Dlaczego?” Alpha Kellan spojrzał na niego.

„Cóż, minęło już wystarczająco dużo czasu. Rozmowa nie zmierza w dobrym kierunku”.

„Kierunek, by ją upokorzyć? Radzę ci zapomnieć o jej przeszłości i traktować ją tak, jak traktowałeś każdą inną kobietę”.

Producent wzdycha. Naciskając przycisk, siada i zadaje mi pytania. Po prawie pół godzinie kończymy.

„Odprowadzę cię do twojego pokoju, Elara. Pozostałe kobiety już poszły”. Kiwając głową, wstaję i idę za nim. Idziemy cicho, a on prowadzi mnie przez pałac.

„Przepraszam za sposób, w jaki zostałeś potraktowany.”

„Nie musisz przepraszać, Alfo Kellan. To nie ty mnie tak traktowałeś”. Kiwa głową i idzie dalej.

„Mimo wszystko przepraszam. To ma być uczciwa rywalizacja, a ty już masz szanse na przegraną, opierając się wyłącznie na przekonaniach innych ”.

„Spodziewałam się tego. Ktoś bez wilka, stada lub nazwiska nie jest uważany za godnego bycia Luną”.

Zatrzymuje się na moje słowa i odwraca się do mnie. „Jestem pewien, że to się zmieni, kiedy ludzie zobaczą twój wywiad. Dobranoc, Elara.” Odchodzi, a ja wchodzę do pokoju.

„Cześć, jestem May!” Pokojówka wstaje i się uśmiecha.

Cześć, May, jestem Elara.

„Jeśli czegoś potrzebujesz, daj mi znać. Będę również odpowiedzialna za uszycie twoich sukni. Każde wydarzenie będzie wymagało uszycia konkretnej sukni”. Kiwam głową i wchodzę dalej. „Odejdę od ciebie. Zobaczymy się rano”. Uśmiecha się i odchodzi.

Zamykam drzwi, przebieram się i od razu padam na łóżko, wyczerpany i wyczerpany.