Rozdział 46 - Weźmy ślub.

Wchodząc do biura, zamknął drzwi i przytulił ją do siebie, opierając jedno biodro o stół w biurze. Stała między jego nogami, a on obejmował ją ramionami. Podniosła głowę i zauważyła cienie pod jego oczami. Podniosła palec, żeby go dotknąć. „Nie spałeś dobrze ostatniej nocy?” Nie potrafił odpowiedzieć, nie mógł stwierdzić, że nie śpi. „Obudziłem się wcześnie, właściwie za wcześnie. A potem nie mogłem już zasnąć”. „Och”

„ Dlaczego więc jesteś zły?”

Wzięła głęboki oddech i zamknęła oczy. „Hunter, otwierasz salon meblowy, dla mnie! Korzystam z twojego samochodu, twojego szofera. Korzystam z twojego miejsca do spania”. Zatrzymała się, zamykając oczy, a potem usłyszała jego rozbawiony głos. „Więc jesteś zły, bo korzystasz z mojego miejsca, mojego samochodu, mojego kierowcy…” „Nie” przerwała mu. „Ta kabina w biurze należała do mnie. A dziś rano dowiedziałam się, że już nie jest moja. I to od twojego personelu!” „Hmm…” Hunter zrozumiał. „Przepraszam, kochanie. Wprowadziłam tylko kilka zmian, a potem musiałam wyjść przed twoim przybyciem. Właściwie musiałam poprosić obie, Ann i Avę, żeby ci nie mówiły. Ponieważ chciałam to zrobić sama”. Odchyliła twarz, marszcząc brwi. „Powiedz mi co?” „To!” wskazał na podobny stół jak jego, w kącie z krzesłem biurowym. „Chciałem, żebyś dzielił ze mną tę przestrzeń”. Uśmiechnął się do niej nieśmiało, mówiąc jej to. Abigail milczała przez chwilę. „To miała być niespodzianka”. „Chcesz, żebym dzielił TĘ przestrzeń biurową? Z TOBĄ?” Kiedy Hunter skinął głową, nie wiedziała, co powiedzieć. „Ale Hunter, nie chcę, żebyś czuł się przeze mnie przytłoczony. Nie musisz tego robić”.