Rozdział 28

Punkt widzenia Liyi

Gdy biegliśmy przez las, upewniłem się, że nie wydam całej energii, próbując biec najszybciej, ponieważ wiedziałem, że wciąż mam do przebycia mnóstwo drogi. Znacznie lepiej było biec powoli i miarowo. Będę potrzebował całej energii, gdy nadejdzie czas powrotu.

Z tą energią pognałem do lasu w innym kierunku niż pozostali uczestnicy. Niedługo potem spotkałem mojego pierwszego weterana. Był to starszy mężczyzna ubrany w mundur dowódcy stada. Gdy mnie dostrzegł, wskazał palcem w górę, na drzewo za sobą, gestem wskazując na mnie. Moje oczy natychmiast powędrowały w górę i nie potrzebowałem instrukcji, by wiedzieć, że moc, której potrzebowałem do tego wyzwania, znajdowała się w moich kończynach.