Rozdział 236

„Będę cię kochał, staruszku. Mam nadzieję, że uczynię cię dumnym i spełnię wszystko, czego ode mnie oczekiwałeś... dla nas”. Colt spojrzał na mnie, żeby sprawdzić, czy chcę coś powiedzieć. Lekko pokręciłem głową, że nie, skinął głową i położył pochodnię na piersi taty. Jego ciało natychmiast wybuchło płomieniami.

Jacob przyniósł większy wiąz. Po umieszczeniu go w dołku, użył łopaty i dokończył sadzenie. „Nie będziemy przenosić jego prochów, ale pozwolimy im stać się jednym z ziemią, z której zmarł. Takie było życzenie taty”. Colt podszedł i usiadł obok Penny. Jacob usiadł w drugim rzędzie, obok Sherry i jego rodziców.

Wszyscy milczeli, gdy obserwowaliśmy, jak prochy unoszą się na wietrze, zanim zapadły się w ziemię. W oddali słychać było niski pomruk, który mówił nam, że nadchodzi burza. Jakże idealnie byłoby pozwolić jego ciału wsiąknąć w ziemię, naprawdę czyniąc go jednym z ziemią, z której przyszliśmy.