Rozdział 5

Punkt widzenia Carol

Moja szczęka opada. Co? Odtwarzam tę część wywiadu w kółko. Aiden bardzo wyraźnie stwierdził, że publicznie ujawni się tylko ze swoją przeznaczoną partnerką. A teraz... wygląda na to, że mówi o mnie. Człowieku. Czując się zbyt oszołomiona, by wciąż oglądać tę samą część, pozwoliłam wywiadowi trwać.

Osoba przeprowadzająca wywiad z ekscytacją zadaje jeszcze kilka pytań. Pyta, czy w końcu znalazł swoją przeznaczoną mu partnerkę, i szybko dopytuje, do jakiej watahy wilkołaków należą. Ku mojej uldze Aiden uprzejmie odmawia odpowiedzi. Wywiad dobiega końca, a ja rzucam telefon na biurko.

Dlaczego to zrobił? Zastanawiam się, oszołomiona: nie wiem nawet, jak odpowiedzieć Fionie. Zostawiam telefon na stole i chowam głowę w dłoniach. Nie mam pojęcia, jak zdołam zebrać się w sobie na spotkanie z Aidenem. Nerwowo przeglądam notatki i modlę się, aby czas magicznie się zatrzymał.

Moje życzenia nie przynoszą mi żadnych korzyści. Nim się obejrzę, znajduję się w sali konferencyjnej. Zack i ja siedzimy po tej samej stronie stołu konferencyjnego. Nerwowo bawię się spódnicą i staram się nie myśleć o tym, kto za kilka minut usiądzie na wolnym krześle.

Zack zauważa mój niepokój i uśmiecha się szyderczo: „Zdenerwowany, co?”. Drwi. „Nie jestem zaskoczony, lepiej zacznij pisać swoją rezygnację już teraz”. Nie zawracam sobie głowy odpowiedzią. W porównaniu do wszystkiego, z czym się mierzę, Zack wydaje się nieistotny,

Napiętą ciszę w pokoju przerywa dźwięk otwieranych drzwi. Zack i ja wstajemy, gdy Aiden wchodzi w pole widzenia. Już samo zobaczenie jego nagrania na moim telefonie sprawiło, że moje serce zabiło mocniej, ale zobaczenie go na żywo to zupełnie inny poziom,

Gdy tylko wchodzi do pokoju, oczy Aidena ponownie spotykają się z moimi, widzę zaskoczenie na jego twarzy. Wyraz twarzy zmienia się w coś bardziej skomplikowanego. Zaczyna się do mnie zbliżać, ale Zack przerywa mu uścisk dłoni.

„Aiden Cruz! Jaki zaszczyt w końcu cię poznać”, wykrzykuje. „Jestem twoim wielkim fanem. Kocham cię od pierwszego dnia! Weź moją wizytówkę!” Wpycha swoją wizytówkę w ręce Aidena.

Aiden uśmiecha się uprzejmie. „Dziękuję” – mówi i przerywa uścisk dłoni. Wzrok Aidena wraca do mnie. Zanim Aiden zdąży przemówić, Zack znów wtrąca się.

„Potrzeba kogoś, kto wie, jak grasz, żeby wiedzieć, jak żyjesz” – oświadcza Zack. „Dlatego jesteś we właściwym miejscu, żeby poderwać idealną nieruchomość. Czyż nie, Carol?”

Zack obdarza mnie niewinnym uśmiechem, ale widzę w jego oczach złośliwość. Udaje, że mnie uwzględnia, podczas gdy tak naprawdę próbuje mnie upokorzyć. Powstrzymuję rumieniec zażenowania. Oczywiście mogłabym skłamać – po całym poranku, kiedy badałam Aidena, na pewno wiem jedną lub dwie rzeczy. Mimo to wiem, że powiem mu prawdę.

„Nie wiem wiele o hokeju” – przyznaję. „Niemniej jednak zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby pomóc ci znaleźć to, czego szukasz”.

Przełykając nerwowość, podchodzę bliżej Aidena i wyciągam swoją wizytówkę. Ma dziwny uśmiech na twarzy.

„Dziękuję, Carol” mówi cicho. Dźwięk jego głosu wypowiadającego moje imię ponownie sprawia, że drżę. Wracamy na nasze miejsca. Zack natychmiast zaczyna swoją pełną propozycję.

„Znalazłem idealne miejsca dla ciebie” – mówi pewnie. Wyciąga kilka zdjęć referencyjnych ze swojego folderu. Każde zdjęcie przedstawia drogi dom, każde bardziej wystawne od poprzedniego. Po kilku efektownych propozycjach dociera do ostatniej nieruchomości na swojej liście.

„A ten jest moim ulubionym” – oznajmia. Przesuwa Aidenowi zdjęcie ogromnego apartamentu. „To przestronny penthouse położony w zachodniej części miasta. Znajduje się w samym sercu miasta, zaledwie krótki spacer od miejsca, w którym będziesz trenować hokej”. Stuka palcem wskazującym w zdjęcie. „Ma niesamowity widok i kilka sypialni gościnnych... Nie żeby twoi goście chcieli spać gdziekolwiek indziej niż w sypialni głównej z tobą”.