Rozdział 4 nr 4

W tym krytycznym momencie An Taotao wyciągnęła rękę i nacisnęła kilka punktów akupunkturowych na ciele pana. Król powrócił.

"Hmm?" Pan Król nagle poczuł odrętwienie, a następnie całe jego ciało doznało takiego wstrząsu, że nie mógł się ruszyć. Jego bystre spojrzenie spoczęło na An Taotao. „Do cholery, co ta kobieta zrobiła?!'' mruknął w duchu.

An Taotao w końcu się ruszył i kopnął Pana. Król zdjęty. Pan Król potoczył się po podłodze i upadł na koniec łóżka. An Taotao szybko podniosła ręcznik kąpielowy i płaszcz leżący na krawędzi łóżka, po czym ubrała się w przypadkowych ubraniach. Kiedy wstała z łóżka, spojrzała na pana. Gniewne oczy króla nagle ją trochę przestraszyły.

Pan Król z trudem podnosił się z ziemi. Nie wiedział, co zrobiła ta kobieta, że całe jego ciało było nadal odrętwiałe. „Co zrobiłeś?” Zmrużył oczy, a jego oczy zrobiły się czerwone. Był tak wściekły, że chciał ją udusić!

„Właśnie nacisnąłem twój punkt zdrętwienia.” An Taotao mocno ścisnęła płaszcz, jej oczy były mokre z powodu nadmiernego strachu, ale emanowała uporem. „Panie Królu, proszę się nie martwić, wkrótce wyzdrowieje pan”. wyjaśniła.

Pan Król nie mógł wypowiedzieć ani słowa, gdyż był sparaliżowany. Zbliżał się do An Taotao krok po kroku. An Taotao na moment spanikował, ale przypomniał sobie, że nie ma przy sobie broni. Szepnęła chłodno i ostrzegła: „Panie Kingu, jeśli pan przyjdzie ponownie, nie będę miała nic przeciwko ponownemu kliknięciu pana”.

Pan Król zszedł z drogi i mocno wpatrzył się w nią ciemnymi oczami. Zauważył, że jej policzki były blade, ale jej oczy były kryształowo czyste, pełne wytrwałości i nieustępliwe. Były tak uparte jak sosny i cyprysy w górach, co zaskakiwało ludzi i sprawiało, że chcieli je zniszczyć. Jej strach i nienawiść do niego nigdy nie osłabły.

„ Jaka interesująca kobieta!” pomyślał. „Och, jesteś bardzo interesująca. Mam nadzieję, że odważysz się zrobić to samo w przyszłości”. Pan Król nagle prychnął głębokim głosem. An Taotao zacisnęła palce na końcach, ale nie mogła się rozluźnić, bo gdyby straciła czujność, bestia prawdopodobnie by ją zabiła.

Pan Król spojrzał w jej oczy pełne strachu. Nagle stracił zainteresowanie i odwrócił się, żeby odejść. An Taotao słuchała odgłosu kroków, który stawał się coraz bardziej oddalony, aż w końcu przestała ich słyszeć, a wtedy poczuła się trochę spokojniejsza.

Zsunęła się po ścianie, a całe jej ciało przypominało potłuczone szkło. Straciła wszystkie siły. Myśląc o tym, co zrobiła panu. Królu, nagle się roześmiała. To był triumfalny uśmiech, ale na dnie jej serca czuła strach i niekończącą się panikę. W tej chwili była naprawdę śmiertelnie przerażona.

Myślała o posłuszeństwie, gdy ugryzł ją pies, ale gdy ręcznik kąpielowy się rozdarł, nie mogła tego znieść! Ona nie jest panną An, ona się po prostu myli!

Jej życie bardziej przypominało hazard, chciała się różnić od pozostałych kobiet, które trafiały do pana. Król. Była zdecydowana wygrać zakład, ale było to bardzo przerażające. An Taotao poprawiła płaszcz i podniosła się z ziemi. Jeszcze długa droga przed nami. Dopóki pozostanie w tej willi, nie może czuć się swobodnie.

Miała już iść spać, gdy nagle coś jej przyszło do głowy. Natychmiast się odwróciła i zamknęła drzwi, a następnie zawiesiła za nimi wszystkie ruchome meble znajdujące się w pokoju. W ten sposób pan Król nie mógł wejść!

Od tamtej nocy An Taotao nie widział pana. Król na dwa dni. Zastanawiała się, czy demon był frig

zapamiętane przez nią, gdy ją znieczuliła. „Jeśli tak, to możemy to zrobić jeszcze raz!” uśmiechnęła się na samą myśl.

Nagle na podwórku rozległ się gwizdek samochodu. Wkrótce An Taotao zobaczył rzędy ochroniarzy stojących przy drzwiach. Wszyscy ubrani na czarno, jakby kogoś witali.

Oczy An Taotao rozszerzyły się, gdy szybko zjadła ostatni kawałek chleba, który miała w ręku, wstała, chcąc uciec do pokoju, ale wtedy: „Panno An, pan King wrócił. Musisz wyjść i się z nim spotkać”. Służąca Chen zablokowała jej drogę.

Rodzina zmusiła ją do poślubienia go bez odpowiedniego procesu. Nie! Ona jest jak gospodyni ukryta w domu.

Jednak An Taotao się tym nie przejmuje. Ona nie chce być jego żoną w odpowiedni sposób. „ Och!” An Taotao niechętnie wyszedł z willi i stanął przed grupą ochroniarzy, aby powitać pana. Król.

Pan Król nadszedł powoli z grupą ochroniarzy. Nadal miał na sobie czarny trencz i buty, Jak zwykle zachowywał się chłodno. W świetle słonecznym jego skóra była bladobiała, lecz bardzo piękna.

An Taotao wyszedł boso i roztargniony. Ona po prostu chce jak najszybciej wrócić do swojego pokoju, a nie stawiać czoła diabłu. Tymczasem Pan Król stanął przed nią. An Taotao spojrzał na niego wyniośle. Na jej twarzy pojawił się słodki uśmiech. „Witamy w domu, Panie Królu.”

Jej głos jest miękki i woskowy, z pewną nieopisaną słodyczą, która jest bardzo przyjemna, a także cholernie atrakcyjna. Pan Król opuścił wzrok i spojrzał na nią. An Taotao podświadomie cofnął się o krok i przez długi czas milczał.

Czuła, że jest ofiarą, którą w każdej chwili można połknąć. Po długim milczeniu, Pan Król w końcu otworzył usta i powiedział: „Ty! Chodź ze mną”. "Ach?" An Taotao z przerażeniem podniosła głowę i spojrzała na Pana . Król. 'Dokąd iść?'

Z wahaniem oblizała wargę, ale nie odważyła się zapytać. Miała tylko nadzieję, że diabeł już jej więcej nie zawstydzi. Gdy An Taotao pomyślała o tym, co wydarzyło się trzy dni temu, nie mogła pozbyć się strachu. Poszła za nim krok po kroku, a jej nogi stopniowo stawały się coraz miększe.

Podniosła wzrok i ukradkiem rozejrzała się dookoła. Widziała, że pan. Król nie wszedł do willi, lecz udał się na podwórze. Ugryzła się w wargę, bo miała złe przeczucie. „Dlaczego idą na podwórko willi?”

Pamięta, że legendarna jaskinia pełna węży znajduje się na podwórku willi, gdzie żyje niezliczona ilość gatunków jadowitych węży. Ci, którzy obrazili Pana. Króla wrzucono do jaskini węży, aby nakarmić go stadem węży. Czy Pan Król zabierze mnie do jaskini węża?!

Pan Król stał w ponurym miejscu, otoczony bujnymi drzewami. Gdy wieje wiatr, drzewa szumią, a cienie rzucane na ziemię przypominają rój tańczących demonów. To jest niesamowite i przerażające. W miejscu otoczonym drzewami znajduje się wielka dziura i słychać syczący dźwięk.

An Taotao przełknęła ślinę, a jej strach sięgnął zenitu.

Pan Król naprawdę zabrał ją do jaskini węża. Czy ona umiera?! "Chodź tu." Pan Król zauważył, że była ona daleko od niego, więc pomachał do niej. An Taotao spojrzała na swoją dłoń, jakby śmierć znów do niej machała.

Ugryzła się w wargę i stała nieruchomo, jej mała twarz pobladła, wyglądała bardzo żałośnie. Pan Oczy króla są zimne, jego głos jest przytłumiony i niski, z silnym poczuciem duszności. „Chodź tu, nie każ mi powtarzać tego po raz trzeci!” Ryknął.