Rozdział 2 nr 2

W tym momencie spotkały się cztery oczy.

Groźne, złowrogie spojrzenie zaniepokoiło An Taotao i cofnęła się o krok.

Dźwięk wysokich obcasów stawianych na podłodze jest w tym przestronnym salonie zaskakująco nagły.

Wszyscy ochroniarze usłyszeli dźwięk i spojrzeli w stronę jego źródła.

Serce An Taotao biło jak grzmot, jej twarz zbladła, a dłonie zacisnęły się na sukni ślubnej z obu stron.

„Panie Kingu, ona jest panną An.” Huang Chen uśmiechnął się i ocieplił niezręczną atmosferę.

An Taotao próbowała powiedzieć, że wcale nie jest panną An, lecz ta nie odważyła się wydać z siebie ani jednego dźwięku i w końcu nerwowo zamknęła usta.

Pan Król uniósł brwi i spojrzał na nią ciemnymi oczami.

To ten rodzaj oczu, w których nie ma temperatury, jakby patrzył na zmarłych.

An Taotao czuje, że jej nogi są trochę miękkie, ale nie może upaść. Mogła być ucztą legendarnych węży.

Na koniec, Panie. Król przemówił i dał jej znak. "Chodź tu."

An Taotao nie mogła się ruszyć, ale gdy odzyskała przytomność, podeszła do pana. Król.

Stała niespokojnie w sercu, z oczami podniesionymi ostrożnie.

Nie powiedział nic, a ona nie odważyła się odezwać.

Nagle jakaś para rąk sięgnęła po spódnicę An Taotao.

„Proszę, uratuj nas. Proszę, pomóż nam porozmawiać z panem Kingiem i daj nam kolejną szansę”.

„Proszę wstaw się za nami.”

An Taotao zrozumiała, że dwie osoby, które przed chwilą błagały ją o litość, trzymały jej suknię ślubną i chciały, aby wstawiła się za nimi. Druga kobieta została postrzelona w lewe ramię i udo, z rany płynęła krew.

Na ziemi, oprócz dwóch, którzy jeszcze żyli, pozostała piątka była martwa, zostali postrzeleni w głowę

An Taotao szybko odwróciła wzrok i spojrzała na pana. Król ponownie.

Jego twarz nie wyrażała żadnego wyrazu, ale w oczach było widać radość, jakby zastanawiał się, co ona zrobi.

Ochroniarz stojący za nim trzyma pistolet, a zimna lufa jest skierowana w jej stronę. Wygląda na to, że jeśli popełni błąd, stanie się jedną z nich.

Policzki An Taotao są białe jak papier. Gdy zanurzy się ją w świetle, wygląda jak delikatna porcelanowa lalka.

Długa cisza sprawiła, że Pan... Król zmarszczył brwi, a w jego oczach malowała się nietolerancja.

An Taotao przełknął ślinę, udawał spokój i powiedział słodkim głosem: „Mówi się, że pan King jest zdeterminowany, a ci dwaj wciąż oddychają. Dlaczego pan King nie zabił ich wszystkich razem?”

Pan Dłonie króla bawiły się bronią, a on sam niespodziewanie spojrzał na An Taotao.

Dwie umierające kobiety nie spodziewały się, że powie to wprost, więc natychmiast zmieniły wyraz twarzy.

"Ty suko, suko!"

„Polowalibyśmy na was, gdybyśmy stali się duchami!”

Powiedziała i wyciągnęła rękę, by pociągnąć An Taotao.

An Taotao po prostu trzymał się jej umysłu. Musiała pozwolić jej pociągnąć.

Pan Cienkie usta króla rozjaśniły się.

Spojrzenie ochroniarza stojącego za nim natychmiast zwróciło się w stronę dwóch kobiet leżących na ziemi.

Słychać było dwa głośne strzały i obie kobiety nagle wpadły w kałużę krwi.

An Taotao patrzyła szeroko otwartymi oczami, cicho otwierała usta kilka razy, ale nadal udawała, że jest spokojna i stoi prosto.

Nikt nie wie, że jej suknia ślubna była już przesiąknięta zimnym potem.

Widząc jej postawę, Pan Król zacisnął usta i wycelował broń w An Taotao. "Nie boisz się?"

„Obawiam się...” Wargi An Taotao zadrżały. Pan Król wstał,

o głowę wyższy od An Taotao. „Dlaczego twoje nogi nie stały się miękkie?”

W przeszłości, gdy kobiety widziały, jak zabija ludzi, drapały się po nogach i krzyczały, robiąc przy tym dużo hałasu i nudząc go. Ale ta kobieta jest inna. Podniosła głowę i zamrugała swoimi dużymi oczami. Była zaskoczona, ale nadal się uśmiechała i wyglądała na bardzo spokojną.

„Kiedy byłem we wsi, w domu mojego sąsiada był wściekły pies. Był bardzo dziki i przerażający. Uciekłem, jak tylko go zobaczyłem. Im szybciej biegłem, tym stawał się bardziej ponury”.

„Ale wtedy nagle zdałam sobie sprawę, że jeśli przestanę biec i podniosę kamień, a następnie go rozbiję, to się odstraszy. Od tego dnia wiedziałam, że niektórych rzeczy nie da się rozwiązać strachem”. An Taotao zacisnęła dłoń i przycisnęła koniuszki palców do ciała, ale nie poczuła bólu. „Więc, panie Kingu, czy wie pan, co mam na myśli?” Ona zapytała.

„Jesteś tak bezczelny, że nazywasz pana Kinga psem!” krzyknął do niej Huang Chen. „Ta mała dziewczynka jest po prostu bezczelna!” – dodał.

Serce An Taotao było zaskoczone, ale jej uśmiech nie znikał. Przyjrzała się uważnie panu. Król. Jego oczy są niebezpieczne i okrutne, przez co ludzie czują się przez nie uciskani i duszeni. Zacisnęła czerwone usta. „Nie, ja tylko mówię o rzeczach, pan King jest tak mądry, że nie będzie miał nic przeciwko, bo jestem małą dziewczynką”.

„Myślę, że jesteś zmęczony życiem. Panie Kingu, wrzuć ją prosto do jaskini węża.” Huang Chen go zrugał, ale został powstrzymany przez pana. Król. Mrugnął, patrząc na pozornie słabą kobietę. „Ona jest bardzo interesująca!” Pan Król pomyślał w duchu. An Taotao poczuł się zaniepokojony. Jego milczenie sprawiło, że zastanowiła się, czy wcześniej nie powiedziała czegoś niewłaściwego. W tym momencie cała sala zapadła cisza. Cisza, która sprawiła, że poczuła się jeszcze bardziej nieswojo.

ona właśnie powiedziała coś nie tak? Czy legendarna jaskinia węża czeka na nią? Huang Chen pomyślał, patrząc na nią wzrokiem, jakby czekał na dramat. To był pierwszy raz, kiedy widział kobietę, która odważyła się nazwać pana. Król pies. Chociaż Pan Król nie chciał rozmawiać, wierząc, że jaskinia węży na podwórku czeka na tę kobietę.

„Służąca Chen Ma, zabierz ją do pokoju na drugim piętrze ”. Na koniec, Panie. Król przemówił. Huang Chen był zszokowany. Czy dobrze usłyszał? Pan Król nie wrzucił tej kobiety do jaskini węży.

„Pani An, proszę pójść ze mną.” Maid Chen podeszła i skinęła. Miała poważną twarz i była tak samo zimna jak pan King.

An Taotao nie chciała zostać w salonie ani chwili dłużej, więc podeszła do schodów za panią Chen Ma. Po drodze udawała, że jest cicha i rozglądała się cicho. Wszędzie widziała kamery. Kamery patrzyły na nią zimnymi oczami, nie dając jej szansy na ucieczkę.

Gdy weszła do pokoju, An Taotao natychmiast zamknęła drzwi i rozejrzała się, aby upewnić się, że nie ma kamery, po czym oparła się o tylną część drzwi.

Jej dłonie były już spocone, a ciało zimne. Nic dziwnego, że rodzina An nie wahała się kłamać i przekonywać, a następnie sprowadziła z powrotem swoją nieślubną córkę, która została porzucona na wsi. I Pan. Królem jest diabeł w piekle! An Taotao nienawidziła siebie, nienawidziła swojej prostoty i tak łatwo uwierzyła słowom rodziny An. „Tylko poczekajcie An Family!, pewnego dnia się zemszczę!” An Taotao pomyślał złośliwie. Teraz musiała znaleźć sposób, żeby się stąd wydostać.