Rozdział 140

„Weź to. Weź to”. Nie mógł rozpoznać własnego głosu, tak szorstkiego i zwierzęcego, gdy uderzał raz po raz, z siłą, której nigdy by na nią nie użył poza pełnym ogniem. Ale teraz mogła to znieść. Tak, mogła.

Galilea krzyczała tak głośno, że jej głos mógł sięgnąć niebios, gdy jej ciało się pogarszało. Mięśnie zaciskały się wokół niego tak mocno, że zaklął głośno, jego orgazm rozdzierał go, jego warczenie mieszało się z jej krzykami.

„Kurwa, tak dobrze wyciskasz moją esencję, mała księżniczko” – mruknął, napełniając ją swoim nasieniem, doprowadzając ją do kolejnego konwulsyjnego orgazmu.