Rozdział 116

Nina

Próbowałam zadzwonić do mamy, gdy odkryłam, że zdjęcie z dzieciństwa zniknęło, ale nie było zaskoczeniem, że nie odebrała. Przeklinając siebie, odłożyłam słuchawkę i uznałam, że jest już za późno, żeby się tym martwić; szkody już zostały wyrządzone, była późna noc, a rano miałam pracę.

Następnego ranka obudziłem się gwałtownie, słysząc dźwięk budzika i deszczu uderzającego o okno. Wypełzłem z łóżka, wziąłem prysznic, ubrałem się i z filiżanką kawy z jadalni w ręku udałem się do biura Tiffany. Było tak gorąco, że trochę poparzył mi rękę przez tekturę, ale byłem zbyt skupiony na tym, żeby uciec od deszczu, żeby się tym przejmować.