Rozdział 108

„Nie!!!” krzyknęłam z przerażeniem i zaczęłam sięgać do pazura z błoną, próbującego dotknąć mojego dolnego odcinka ciała. Poczułam ostry ból w talii; świeża krew spływała po mojej talii kropla po kropli. Czerwony tryton wyszeptał mi coś do ucha, czego nie mogłam zrozumieć. Brzmiało to jak przekleństwo.

Zrozumiałem to jako ostrzeżenie. Ten tryton nie był niczym podobnym do Dickena i w ogóle nie obchodziło go moje życie. Byłem pewien, że w razie potrzeby rozszarpie mnie i pokaże Dickenowi.

Następnie zauważyłem długą i głęboką ranę na wystającym ogonie trytona. Większość łusek wokół rany odpadła, co spowodowało odsłonięcie śnieżnobiałych mięśni pod łuskami. Założę się, że został ranny podczas wcześniejszej walki z Dickenem.