Rozdział 96

„Przepraszam, Wasza Wysokość, myślałem, że jesteśmy bratnimi duszami, nie powinienem był tak mówić do króla, to całkowicie mój błąd!” Z moim sarkastycznym nastawieniem w pełni widocznym, przemówiłem do króla, moje słowa sprawiły, że cała jego rodzina złapała oddech, a Carlos lekko się rozbawił. To również ta postawa sprawiła, że dostałem pierwszego klapsa od dwóch tygodni, król nigdy nie powstrzymywał się, jeśli chodzi o siłę, a ja poczułem, jak krew szybko spływa z mojej teraz krwawiącej wargi, złapałem dłoń pod spód i patrzyłem, jak moja skóra zostaje skażona czerwoną substancją.

„Ty niewdzięczna suko!” Ostatnim razem, gdy tak do mnie zadzwonił, zaciągnął mnie do swojego pokoju i zbezcześcił na oczach swojej byłej bety. Nieświadomie skuliłam się i czekałam na serię ciosów lub klapsów. Jednak nic nie nadeszło, a zamiast tego ktoś chwycił mnie brutalnie za ramię, wyciągając z siedzenia i wyprowadzając z pokoju.

Przebłyski jego zbezczeszczenia przemknęły mi przez myśl i przełknęłam ślinę, pozwalając, by strach szybko mnie zasnuł. Najwyraźniej król nie miał dziś czasu ani cierpliwości na moją postawę, gdy poprowadził mnie prosto korytarzem i po schodach do głównego wejścia, wyciągnął mnie przez podwójne drzwi i powlókł po głównych schodach pałacu, gdzie stała długa, lśniąca, czarna limuzyna. Ta sama, która przywiozła mnie do tego feralnego życia. Moje nogi zostały pociągnięte, aż wylądowałam tuż obok pojazdu.