Rozdział 52

Poszedłem za Alecem i Kade'em do jadalni, zauważając, jak bardzo różniła się od jadalni Garretta. Dom Aleca i Kade'a był równie duży i ekstrawagancki, ale bardziej przypominał dom. Bliźniacy spędzili całe życie w tym domu i było to widać w każdej podłodze i meblu.

Jadalnia była wystarczająco duża dla dużej grupy ludzi, ale była jasna i radosna. Poszłam za bliźniakami do końca stołu, rumieniąc się, gdy Kade wyciągnął dla mnie krzesło, na którym mogłam usiąść. Byłam wciśnięta między nich, z małą ilością miejsca, chociaż mi to nie przeszkadzało. Ich tata siedział naprzeciwko Aleca przy stole, podczas gdy ich mama wyciągnęła wiele półmisków, które stały na kuchennym blacie.

Gdy odkrywała półmiski, mój żołądek zaburczał na widok pieczonego kurczaka, puree ziemniaczanego, mnóstwa warzyw i parujących bułek. To było więcej niż wystarczająco jedzenia, aby nakarmić pięć osób, ale przypomniałam sobie, co Alec i Kade powiedzieli o wilkołakach, które zjadają więcej niż człowiek. Niezależnie od tego, ktoś wielkości Aleca i Kade'a musiałby zjeść znaczną ilość jedzenia, niezależnie od tego, czy był człowiekiem, czy nie.