Rozdział 470 Zamaskowana rozmowa (część pierwsza)

Hoffman ćwiczył sztuki walki na specjalnie przeznaczonym do tego polu w swojej rezydencji. Wszyscy strażnicy, z którymi walczył, byli ciężko ranni. Grupa po grupie atakowała go, ale wszyscy padali z nóg. Hoffman wciąż wyładowywał swój gniew na swoich biednych ludziach. Howard pokręcił głową na ślepą wściekłość Hoffmana i na to, jak lekkomyślnie się zachowywał, ale nie miał zamiaru go odwodzić.

„Proszę zrobić coś, żeby Jego Wysokość przestał, panie Howe. Obawiam się, że jeśli jego gniew rozprzestrzeni się na zewnątrz, to spowoduje jeszcze więcej kłopotów” – błagał Bill zmartwionym tonem. Ostrzegł już Hoffmana, żeby nie obraził urzędników. Pędzle atramentowe tych urzędników były potężniejsze niż miecze oficerów wojskowych. Ci pierwsi mogli zabijać ludzi, a nikt tego nie zauważył. Jednak Hoffman po prostu nie zwracał uwagi na te ostrzeżenia. Dla niego urzędnicy byli słabi i nie musiał się o nich martwić. Teraz cierpiał z powodu konsekwencji swoich czynów.

Howard westchnął, potrząsając głową. „On jest teraz bardzo zły. Na razie pozwól mu robić, co chce, żeby wyładować swój gniew. Może zachorować, jeśli będzie trzymał w sobie wszystkie te straszne emocje. Poza tym wszyscy mieszkańcy rezydencji to jego ludzie . Dopóki nasi ludzie nie rozprzestrzenią wieści, nikt nie dowie się, co się stało”.