Hoofdstuk 23

Jesse zucht en legt een warme hand op mijn schouder. "Ik snap dat je nu een groot meisje bent, en dat ik niet het recht heb om je te vertellen wat je moet doen, en dat je al een overbezorgde grote broer hebt om deze rol te spelen. Maar..." hij aarzelt en ik stap dichterbij, omdat ik wil horen wat hij te zeggen heeft. "Gewoon... misschien dit hele matengedoe een beetje ademruimte geven, ja?"

"Waarom?" vraag ik, een beetje verward.

"Nou, je maatje weet nog niet wie je bent, toch?"

Ik knik langzaam.

"Misschien..." zegt Jesse, terwijl hij zijn schouders ophaalt, "laat het even zo - totdat je meer over hem weet. Ik bedoel, ik weet zeker dat hij geweldig is, maar..."