rozdział-125

Duńczyk

Trzy dni zajęło spalenie wszystkich zmarłych. Trzy dni to tyle, ile Trey spędził w moich lochach, wciąż kurczowo trzymając się życia. Trzy dni, podczas których Neah nie powiedziała ani słowa o tym, co się wydarzyło.

Siedzi na swoim zwykłym krześle w moim biurze, skubiąc imbirowego ciastka. Madame Curie miała rację co do nich i w końcu uspokoiło to jej żołądek na tyle, że mogła jeść przyzwoicie. Chociaż dzisiaj, zamiast podciągnąć nogi do piersi, skrzyżowała je pod sobą. Jej ciemne włosy opadają wokół twarzy i wydaje się zadowolona, ale miałem milion palących pytań o kutasa w moich lochach.