Rozdział 244

Leila łapie oddech ze strachu i wydaje odgłos głuchego łomotu, gdy łącze pośrednie opada.

Ponownie łączy się z matką, ale nie łączy się. Próbuje raz po raz, ale bezskutecznie, a z jej oczu zaczynają płynąć łzy, gdy szybko ogarnia ją strach.

Głaszcząc twarz, wybiega z toalety i dociera do sali restauracyjnej. Zatrzymuje się przy drzwiach, a jej wzrok szybko kieruje się w stronę Antonia, który wciąż jest pogrążony w głębokiej rozmowie, ponieważ żadne z nich jej nie zauważa.