Ch. 8: Δημιουργία νέων φίλων και εχθρών Pt. 2
(Το POV του Alex)
«Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα, Lexi-poo. Συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν έτοιμος να σκάσω την άγνωστη γιαγιά σου ή κάτι τέτοιο». Είπε με ανάλαφρη καρδιά, σαν να ήταν κάποιο μεγάλο αστείο γι' αυτήν, είχε τη χολή να γουρλώσει τα μάτια της πάνω μου στο τέλος. «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ! ΒΓΑΛΕ ΤΟ F**K ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ! ΤΩΡΑ!!" Φώναξα με τη φωνή μου Alpha, κάνοντας την να ανατριχιάσει και τα μάτια της να γεμίσουν δάκρυα καθώς άθελά της βγήκε και στάθηκε στην πόρτα κοιτάζοντας με όλο αξιολύπητη. Αν έψαχνε για συμπάθεια δεν θα την έπαιρνε από εμένα. «Μα.. αλλά.. δεν έχω να πάω σπίτι, λοιπόν. Και υποσχέθηκες να με πας για ψώνια στο εμπορικό κέντρο σήμερα το πρωί! Έλα μωρό μου. Μην είσαι έτσι!» Ωχ.. Θεά μου! ΔΕΝ το είπε μόνο αυτό! Πίστευε πραγματικά ότι θα την πάω για ψώνια, θα την αφήσω να ξοδέψει τα χρήματά μου. ΑΥΤΗ ήταν η προτεραιότητά της; Ακόμα κι αφού έβαλε σε κίνδυνο αμέτρητες ζωές, σχεδόν ναυάγησε το μωρό μου και δεν έδειξε καμία απολύτως μεταμέλεια για κανένα από τα δύο συγγενικά μου πράγματα; Πόσο καλά είναι ακόμα και το παιδί του θείου Γιάννη; Αυτός και ο Τζέικ ήταν πάντα τόσο ήρεμοι και ευθυγραμμισμένοι. Σίγουρα η μητέρα τους, η Άναμπελ, ήταν κάπως τσαλακωμένη μερικές φορές. Αλλά δεν ήταν τυπικά αδιάφορη. Ήταν απλώς ο τύπος της μαμάς που πίστευε ότι τα παιδιά της ήταν τέλεια αγγελάκια. Αλλά η Άλισον; Ήταν ψυχωτική! «Ξέρεις τι; Τελείωσα τον βασιλιά! Τελειώσαμε, Άλισον! Αυτό ήταν το τελευταίο άχυρο. Ήθελα να τελειώσω τα πράγματα μαζί σου ούτως ή άλλως, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τραβήξω τα πράγματα περισσότερο. Τώρα φύγε το h*ll από το αυτοκίνητό μου». Είπα καθώς μπήκα θύελλα στην πλευρά του οδηγού και ξαναμπήκα στο αυτοκίνητο.
Το να πούμε ότι η Άλισον σοκαρίστηκε με αυτό που μόλις είπα θα ήταν η υποτίμηση μιας ζωής. Ήταν επίσης εντελώς θυμωμένη. Καλός. Τώρα ξέρει πώς νιώθω αυτή τη στιγμή. «Είναι λόγω αυτού του οποίου το όνομα φωνάζατε νωρίτερα; Τι ήταν; Αμαλία; Αμάντα;» Με ρώτησε με κατηγορητικό ύφος. Απλώς συνοφρυώθηκα. Βασικά το είχα ξεχάσει. Αν και δεν υπήρχε τρόπος να μπω στο h*ll, της έλεγα το όνομα της April. «Τι φ***κ, Άλι!; Δεν άκουσες αυτό που μόλις είπα; Θέλω να το κόψω εδώ και εβδομάδες! Αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν εκτός από ΕΣΑΣ! Είσαι αναίσθητος, εγωιστής, ψεύτης, πισώπλατα μαχαιρώματα, B*TCH! Φοράς τόσο πολύ άρωμα f**king καθημερινά που ακόμα και λογικά γελάνε όταν περνάς. Φοράς τόσο πολύ μακιγιάζ, αν υπήρχε κάτι σαν mime-sl*t, θα ήσουν η παράξενη βασίλισσα τους! Και ντύνεσαι σαν να ψωνίζεις στο SL*TS R US και μετά ντύνεσαι στο f**king σκοτάδι κάθε d*mn πρωί. Ο μόνος σας στόχος προφανώς είναι να αρπάξετε ό,τι αισθάνεται ότι έχει το χαμηλότερο αριθμό νημάτων f**king, γιατί σίγουρα, γιατί δεν θα πάτε για ένα ταιριαστό σετ! Χ*λ, βλέπω περισσότερο τον τρελό σου π***υ όταν είσαι ντυμένος παρά στο κρεβάτι! Είσαι αγενής, ωμά, θορυβώδης και αντιπαθητικός. Δεν έχεις καθόλου τρόπους. Νομίζεις ότι είσαι καλύτερος από όλους. Και είσαι απόλυτα και απόλυτα IN-F**KIN-SANE!! Το μόνο που σκέφτεσαι είναι ο εαυτός σου. Είμαι άρρωστος από αυτό, και είμαι άρρωστος... από εσένα!» ούρλιαξα, κάνοντας την να αρχίσει να κλαίει. Τότε ένιωθα άσχημα, αλλά το κρατούσα όλο αυτό για λίγο, τώρα, και εκείνη είχε πατήσει τα τελευταία μου κουμπιά σήμερα το πρωί. Ένιωσα χειρότερα όταν άκουσα snickers και γύρισα για να δω μερικά από τα παιδιά να στέκονται όχι πολύ μακριά. «Μπρεντ!» Φώναξα και ήρθε κάνοντας τζόκινγκ για να πει ήσυχα «Ναι, Άλφα;» «Θα δείτε εσείς και τα παιδιά την Άλισον σπίτι; Πάω μια διαδρομή για να δροσιστώ» ρώτησα με μετανιωμένο ύφος, ρίχνοντας μια απολογητική ματιά στην Άλισον πριν γυρίσω την ανάφλεξη και αρχίσω να απομακρύνομαι. Κοίταξα στον καθρέφτη ακριβώς τη στιγμή που ο Μπρεντ έβαλε απρόθυμα το χέρι του γύρω από τους ώμους της Άλισον και άρχισε να την οδηγεί στο αυτοκίνητό του.