Ch. 23: Τα μυστικά αποκαλύφθηκαν
(Απρίλιος POV)
«Έπρεπε να ήμουν εκεί, πριγκίπισσα. Σε απέτυχα… πάλι». Δεν κατάλαβα το "ξανά" μέρος, γι 'αυτό συνοφρυώθηκα. «Πώς μπορείς να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για αυτό που συνέβη, μπαμπά; Αν μη τι άλλο, χάρη σε σένα επέζησα! Αν δεν ήξερα πώς να πολεμήσω, θα με είχαν σκοτώσει μόλις με είχαν στριμώξει στη γωνία. Οποιοσδήποτε άλλος θα είχε πανικοβληθεί και θα ήταν νεκροί εξαιτίας αυτού. Αν αντεπιτεθώ όπως έκανα, έδωσα στον Ρέιν τον χρόνο να βγει μπροστά». Πέρασε ένα δευτερόλεπτο πριν ο μπαμπάς αρχίσει να χαλαρώνει λίγο, αλλά σύντομα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Το καταλαβαίνω, πριγκίπισσα. Αλλά ως Πατέρας σας, θα κατηγορώ πάντα τον εαυτό μου όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα και δεν είμαι σε θέση να σας προστατεύσω. Σαν να έπρεπε να είμαι εκεί για…» Σταμάτησε και κοίταξε αλλού. Έπρεπε να εννοούσε τον αδερφό μου. Είμαι σίγουρος γι' αυτό. Ίσως να του πω ότι ξέρω; Δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη στιγμή ή όχι, αλλά σίγουρα έτσι φαίνεται. Λοιπόν, εδώ δεν πάει τίποτα. «..για τον αδερφό μου;» Ίσως είμαι λαίμαργος για τιμωρία ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω. Απλώς ήθελα όλα τα μυστικά να βγουν ανοιχτά. Διατήρησα τη φωνή μου απαλή και κατανοητή. Περίμενα να σοκαριστούν όλοι. Σοκαρισμένος θα ήταν μια υποτίμηση εδώ, όμως. Αλλά θα το πω αυτό…
Ήμουν ευτυχώς έκπληκτος όταν ο Άλεξ φαινόταν να είναι πραγματικά μπερδεμένος. «Τι αδερφέ;» Ζάρωσε τη μύτη του και έγειρε το κεφάλι του στη μία πλευρά, με τη σύγχυσή του να φαινόταν πλήρως καθώς με κοίταζε για μια απάντηση. Ήταν τόσο χαριτωμένος! «Εντάξει, εστίαση! Σοβαρά!' Ναι, μάλλωνα τον εαυτό μου στο μυαλό μου. Αν δεν το έκανα, δεν θα κάναμε τίποτα. «Ο δίδυμος αδερφός μου. Τον απήγαγαν την ημέρα που γεννηθήκαμε». Η απάντησή μου ήταν άμεση, ειλικρινής και ο Άλεξ τελικά σοκαρίστηκε. Τα μάτια του γύρισαν διάπλατα καθώς κοίταξε τον μπαμπά μου για επιβεβαίωση. Ο μπαμπάς ήταν πολύ σοκαρισμένος για να πει οτιδήποτε, ή ακόμα και να κουνηθεί. Όμως ο θείος Γουάιατ είχε αρχίσει να αναρρώνει. "Αγαπημένη; Που άκουσες κάτι τέτοιο;» «Δεν το άκουσα, θείε Γουάιατ. το διάβασα. Ο μπαμπάς έχει ένα αρχείο πάνω του που κατά λάθος συνάντησα όταν μετακομίζαμε». Και πάλι, ήμουν απόλυτα ειλικρινής, τα μάτια μου ήταν σταθερά στον Πατέρα μου τώρα. Ευτυχώς, ο μπαμπάς συνέχισε να ανοιγοκλείνει τα μάτια, αλλιώς θα πίστευα ότι τον είχα σοκ μέχρι θανάτου, ήταν τόσο ακίνητος και ήσυχος. "Μπαμπάς; Είναι αλήθεια αυτό; Έχει κάπου δίδυμο αδερφό η April;» Ο θείος Γουάιατ αναστέναξε βαριά και έκανε μια κλασική κίνηση πολιτικού. Εκτράπηκε. «Δεν είναι για μένα να το πω, γιε μου». «Τραβή*τ! Ο καλύτερος φίλος του θείου σου Τάιλερ. Προφανώς δεν μπορεί να απαντήσει και είμαι σίγουρος ότι ξέρω ήδη την αλήθεια. Απλώς θέλω να το ακούσω. Η April αξίζει να το ακούσει πραγματικά, μπαμπά!» Τώρα, ο Άλεξ ήταν ενοχλημένος, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν αγενής με τον Πατέρα του. Ήθελα απλώς να το ξεκαθαρίσω. Διατήρησε τη φωνή του όσο το δυνατόν πιο ήρεμη και με σεβασμό.