Ch. 17: Η αναζήτηση είναι ενεργοποιημένη

(POV του Alex)

«F**k! Πού μπορεί να είναι;» Σκέφτηκα καθώς περνούσα μανιωδώς ξανά το βαλιτσάκι, αναζητώντας τον Απρίλιο. Δεν ξέρω πώς την έχασα, αλλά έχει περάσει λίγο περισσότερο από μία ώρα από το περιστατικό με την Άλισον. Μετά από τριάντα λεπτά, έβαλα τα παιδιά να αρχίσουν να με βοηθούν να κοιτάξω. Ακόμα δεν έχει τύχη. «Φίλε, νομίζω ότι πρέπει να το πούμε στον Τάιλερ. Έχει το δικαίωμα να ξέρει». είπε ο Όστιν. Ήταν σχεδόν τόσο ανήσυχος όσο κι εγώ. «Φίλε, πρέπει να αρχίσουμε να καθαρίζουμε και τα δάση. Είναι προφανές ότι δεν είναι πια στο πακετάρι». Ο Κόνερ είχε ένα θέμα, οπότε κούνησα το κεφάλι μου απρόθυμα. Δεν ήθελα να πιστεύω ότι η April θα ήταν τόσο απρόσεχτη με την ασφάλειά της, αλλά σε αυτό το σημείο, δεν είχα άλλη επιλογή από το να επεκτείνω την αναζήτηση. Ακριβώς εκεί, εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα τους απατεώνες που έχουν καταπατήσει την επικράτειά μας όλη την εβδομάδα. Θεά, αν όντως πήγαινε στο δάσος και αυτοί... δεν μπορούσα καν να το σκεφτώ. Αν το έκανα, δεν θα μπορούσα ποτέ να λειτουργήσω. «Μαζέψτε τους άλλους και βάλτε τον Τζέρεμι να ηγηθεί της ομάδας». Τους άφησα να το κάνουν και πήγα να βρω τον θείο Τάιλερ. Αυτό δεν θα πήγαινε καθόλου καλά.

Όχι δεκαπέντε λεπτά αργότερα... Εγώ, ένας πολύ τσαντισμένος και αναστατωμένος θείος Τάιλερ, ο μπαμπάς και η Μπέτα Τζονάτον κατευθυνόμασταν στο δάσος όταν ακούμε ένα δυνατό ουρλιαχτό. Το ουρλιαχτό γέμισε πόνο και όλα μας τα κεφάλια σηκώθηκαν για να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον. Ο μπαμπάς είναι αυτός που μίλησε πρώτος, εκφράζοντας αυτό που όλοι σκεφτόμασταν. «Αυτό προήλθε από την επικράτεια!» Τα λόγια του με δημιούργησαν ένα κύμα πανικού καθώς μόνο μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό… ΑΠΡΙΛΙΟΣ! Είναι εκεί έξω, κάπου!