Rozdział 69: Sala tortur

Ashton

Stałem na rogu, w środku było prawie dziesięciu strażników, w tym ich szef, który patrzył na nich śmiercionośnymi oczami. Nie mogę pojąć, dlaczego nazywano to salą tortur, skoro jedyne, co mogłem zobaczyć w środku, to łóżko king-size i ogromne szafki dookoła. Mam na myśli salę tortur, którą filmy i książki zawsze próbują sobie wyobrazić, że sala tortur to bałaganiarski pokój z cuchnącym zapachem i mnóstwem gadżetów, które kiedyś zabijały wszystko, co się ruszało, ale ta sala jest od tego daleka, ta sala mogłaby uchodzić za pokój rozrywki, gdyby tylko był tu telewizor z płaskim ekranem.

Czuję napięcie w pokoju, gdy ich szef siedzi na krześle pełnym wyniosłości. Do tej pory nie wiem, jak ma na imię, ale nie obchodzi mnie to, nie ma to dla mnie znaczenia.