Rozdział 79: Przybycie teściów

(punkt widzenia Tylera)

Więc dzieci poszły do szkoły, a my mamy jeszcze godzinę, zanim przyjadą moi teściowie. Przyznam się, że panikuję!

Zawsze zakładałem, że rodzice Crystal nie żyją. Kiedy się poznaliśmy, nie wydawała się chcieć rozmawiać o swojej rodzinie, więc w końcu przestałem pytać, uznając, że to pewnie dla niej bolesny temat. Chyba już wiem dlaczego. „Przestań się martwić, kochanie. Moja rodzina cię kocha! Wszystko będzie dobrze, zobaczysz!” Moja kumpela mruczy do mnie tym swoim uwodzicielskim tonem, który zwykle doprowadza mnie i Thundera do szału. Czy ona teraz ze mnie żartuje?! Właściwie byłem tam z Thunderem, myśląc o tym. Fakt, że przestałem chodzić w tę i z powrotem i spojrzałem na moją małą kumpelę z wyraźnie widocznym szokiem na twarzy, mówił to samo, ale i tak odpowiedziałem. Nie wiem, człowieku. Nadal próbuję ogarnąć, kurwa, fakt, że to się w ogóle dzieje. Jak, do cholery, w ogóle wylądowaliśmy w tym pieprzonym bałaganie? Thunder prychnął i prawie widziałem, jak przewraca oczami, odpowiadając: Ponieważ najwyraźniej Matka Księżyc ma złośliwe poczucie humoru. Nie wiem, co zrobiliśmy, żeby ją wkurzyć, ale musimy za coś płacić, człowieku. Właściwie prawie się z tego zaśmiałem. Gdyby nie fakt, że to była prawda, to bym się zaśmiał. Może Bogini Księżyca po prostu sobie z nas żartuje i zostaną powaleni przez dziwaczną burzę dymu lub wciągnięci przez jakieś przypadkowe tornado lub coś takiego, zanim tu dotrą.