Rozdział 73 Zagubiony

Punkt widzenia Valerie

Ciemność... tyle ciemności. Nie było prawie żadnej różnicy między momentem, kiedy zamknąłem oczy, a momentem, kiedy je otworzyłem, poza słabym światłem dochodzącym z deski rozdzielczej. Światła samochodu były zaskakująco wyłączone.

Mój oddech był szybki i ciężki, moje serce biło zdecydowanie za szybko, a mój umysł wciąż był oszołomiony i zdezorientowany, dlaczego wciąż żyję. Ból w moich udach, który znów się pojawia, sprawia, że się wzdrygam. Miałem też nowe małe rany na całym ciele w wyniku odłamków szkła, które latały wszędzie.