Rozdział 311

Wszyscy siedzimy w ciasnym salonie. Osiston nie jest jedyną osobą, która się dziś pojawiła. Stąd wiem, że to jest większe, niż myśleliśmy. Jorge, Alyssa i William są tu wszyscy i myślę, że jest tam zespół pięciu osób biegających po obwodzie wokół naszego miejsca.

„Co wy wymyśliliście? Cokolwiek?” – pyta Osiston, brzmiąc bardziej zirytowanym niż kiedykolwiek wcześniej.

„W tej chwili wiemy tylko, że populacja samców wilków rośnie z tygodnia na tydzień. Wielu zapisało się na studia na ten semestr. Nie widzieliśmy ani nie słyszeliśmy niczego bardziej niezwykłego. Nie słyszałem też o porwaniu ani zaginięciu żadnej dziewczyny”. Mówię mu szczerze. Nie mam pojęcia, co się dzieje, ale czuję też, że nie robimy wystarczająco dużo.