Rozdział 288

„Nie mogę się doczekać powrotu do ośrodka, chcę trenować i biegać ostro, moje ciało tego potrzebuje. Teraz czuję się taka leniwa”. Narzekam na Minę w naszym wspólnym pokoju w wynajmowanym mieszkaniu.

Właśnie wróciliśmy z zakupów i spotkania na kolacji z innym studentem pierwszego roku, którego poznaliśmy kilka tygodni temu. Udało nam się zachować przyjacielskie stosunki, ale na dystans. Nie chodzimy do domów ludzi, a oni nie przychodzą do nas. Posiadanie nadopiekuńczego „wujka” czyni cuda, jeśli chodzi o utrzymanie pewnego poziomu separacji.

„Nie mogę się doczekać, żeby wrócić i skorzystać z jacuzzi. Moje stopy mnie zabijają”.