Rozdział 111 Sto jedenaście

Punkt widzenia Damona

Poczułem się tak szczęśliwy i spełniony. Przeznaczenie, za którym goniłem przez 8 lat, miało być moim. Gdyby tylko tata żył, żeby zobaczyć, jak osiągam to, czego on nie mógł. „Gdyby tylko nie wątpił w nas lub nie był chciwy, mógłby żyć, żeby zobaczyć, jak stajesz się dwa razy lepszym mężczyzną niż kiedykolwiek”, powiedział mi w głowie mój wilk, Asher, a ja całkowicie się z nim zgadzałem.

Zawsze byłam cicha i powściągliwa, dopóki nie skończyłam 17 lat. Chciałam tylko być w grupie ludzi, którzy kochają mnie bezwarunkowo. Słyszałam historie od moich niań, które zostały porwane ze swoich grup. Wszystkie były miłe i pełne miłości. Wszyscy żyli w harmonii i kochali się nawzajem. Zawsze o siebie dbali, a rodzice byli mili dla swoich dzieci, co sprawiło, że chciałam tego doświadczyć.