Rozdział 1 Czarownica

Moi rówieśnicy zawsze mnie nie lubili. Jasne, nikt nie jest na tyle odważny, żeby podejść do mnie i wyrazić swoją niechęć, ale widać to w ich zachowaniu. Spojrzeniach, chichotach lub cichych melodiach, kiedy przechodzę obok. Ale nigdy nie mówią mi tego prosto w twarz. Cóż, Olivia próbuje, zawsze była tą odważną. Nie oczekuję, że się zmieni, ale mogę sobie z nią poradzić. W końcu to jej wina, że już nie jesteśmy przyjaciółkami, gdyby tylko trzymała to w spodniach.

Szarpnięcie za koszulę wyrywa mnie z zamyślenia, odbicie mojej jedynej i najlepszej przyjaciółki na całym świecie pojawia się w oknie mojego samochodu i odwracam się z szerokim uśmiechem. Jej wysoki krzyk sprawia, że zatykam uszy palcami, ona rzuca mi się na szyję z ekscytacją, a ja odwzajemniam uścisk lekkim przewróceniem oczami, udając, że za nią nie tęskniłem. Ona dźga mnie w boki z grymasem, ja odwzajemniam przysługę.

„ Holla” – mówi z pięknym hiszpańskim akcentem, przechodząc na hiszpański, jakbym rozumiała ten język.

Czekam, aż skończy mówić, ale z Marią jest tak, że nigdy nie przestaje mówić. Musisz jej przerwać, więc dokładnie to robię. Zarzucam jej rękę na ramiona. „Maria. Jak było na imprezie?”

Jakiś chłopak z naszej szkoły urządził wczoraj wieczorem imprezę, aby powitać wszystkich w nowym semestrze, a w książce Marii nigdy nie mówisz nie ładnemu chłopakowi, który prosi grzecznie. W mojej książce mówisz nie każdemu chłopakowi. Liceum nie jest miejscem na związki, to ten okres w twoim życiu, który jesteś zmuszony znieść, więc robisz, co możesz, aby przetrwać. Pozostań niezauważony. Kręci głową i strąca moją rękę ze swoich ramion, odciągając mnie od mojego samochodu w kierunku drzwi.

Waham się przy drzwiach wejściowych, Maria robi krok do przodu i zatrzymuje się. „Tessa?” Odwraca się do mnie, wzruszam ramionami.

Widzisz, Maria jest bardzo ładna. Z blond włosami sięgającymi do pasa , miodowymi oczami, gładkim akcentem, niesamowitym ciałem i pięknym sercem, ta cheerleaderka jest typem osoby, z którą każdy chce się przyjaźnić. A potem masz mnie. Fajna Tessa. Mam na myśli, że jestem widokiem dla bolących oczu, tak mówi mama. Jeśli spróbuję założyć coś poza czarnymi koszulkami, obcisłymi dżinsami i trampkami, będę wyglądać świetnie. Czasami myślę, że jest rozczarowana faktem, że jej jedyna córka nie podąża jej ścieżką mody. Moja mama jest fashionistką.

„ Theresa Mower!” Maria pstryka palcami przed moją twarzą, a moje oczy mrugają do niej. Ofiarowuję jej zawstydzony uśmiech, rozszerzam moje duże, brązowe oczy w to, co mam nadzieję, jest spojrzeniem szczeniaka, a ona szczypie mnie w nos, szczerząc zęby, gdy próbuję zaprotestować. Kładąc ręce na talii, mówi: „To nowa sesja, obiecujemy, że będziemy się starać więcej socjalizować, prawda? Został nam jeszcze rok, wykorzystajmy to najlepiej, jak możemy”.

Kiwam głową. Przez „my” ma na myśli mnie samą, ponieważ jest towarzyska, a ja jestem tą przyjaciółką, która woli spędzić weekend, oglądając stare filmy. Wsuwa dłoń w zgięcie mojego łokcia i ciągnie mnie, żebym stanęła z nią na schodach. Jestem tylko dwa cale wyższa od niej, ale jej obcasy już poradziły sobie z różnicą wzrostu. Otwiera drzwi, zamykam oczy, biorę głęboki oddech i wchodzę.

Korytarze są ciche, gdy wchodzimy, upewniam się, że zostaję obok Marii, gdy kierujemy się do naszych szafek. Kiedy jestem z nią, ludzie rzadko patrzą w moją stronę, cała uwaga jest skupiona na niej. Zawsze potrafię sobie poradzić, ale dobrze jest mieć ją przy sobie rano, ponieważ nie mamy razem żadnych zajęć.

Jest zbyt cicho. A cisza mnie denerwuje, to nie jest normalne. Broadway Heights jest wypełnione różnymi kategoriami nastolatków. Dobrymi, złymi, brzydkimi i niegodziwymi, więc cisza w piątkowy poranek powinna martwić każdego. I mnie to denerwuje. Nawet Marię. Wyciąga telefon z torby, śmieję się, widząc duże, puszyste uszy przyczepione do etui jej iPhone'a. Ona nazywa to oświadczeniem mody, ja nazywam to miss.

Wiem, że przeszukuje stronę B roadway Gossip. To blog plotkarski prowadzony przez anonimową osobę. Moje przeczucia mówią mi, że to Olivia, wszystko nią śmierdzi — różowe motywy, nudny interfejs i dziewczęce wzory, ale nikt nie wie tego na pewno. Blog nadaje się tylko do dwóch rzeczy: psucia reputacji studentów Broadway Heights lub informowania nas o najnowszych nowinkach. Zatrzymuję się przed szafką, czekając na najnowszą aktualizację, a Maria marszczy brwi, gdy nadal przesuwa palcem po ekranie. Mogę z łatwością wyciągnąć telefon Samsung, którego dostałem na ostatnie urodziny, ale nie, odpuszczę. Postanowiłem trzymać się z daleka od tego bloga po tym, jak udostępnili nagie zdjęcia studentki. Zawsze mogę uzyskać wszelkie potrzebne informacje od Marii, ona zawsze jest chętna, by się nimi podzielić.

„Jest filmik, na którym Nate tańczy na rurze” — mówi Maria ze śmiechem. Podsuwa mi telefon przed twarz, krzywię się na widok filmiku z gołym chłopakiem, który pojawia się na jej ekranie. Jest pijany, musi być. Nie ma mowy, żeby zdrowy na umyśle chłopak mielił patyk lub całował go z taką namiętnością. Fuj. „On jest taki bezwstydny”.

Nate jest jedną z wielu znajomych twarzy, których nie potrafię zidentyfikować. Zdecydowanie jeden ze szkolnych sportowców, spójrz na to ciało. Kiwam głową i oddaję jej telefon. Oczywiście, chodzi do mojej szkoły, ale nie jesteśmy przyjaciółmi, więc to nie moja sprawa. Wracam do mojej szafki, moje pierwsze zajęcia to rachunek różniczkowy i całkowy AP, więc muszę odzyskać podręcznik. Nie mam pojęcia, dlaczego jestem na tych zajęciach. Ale z drugiej strony, żadna z cheerleaderek nie oferuje mi tego przedmiotu, więc to sprawia, że jest to znośne. Zapisz mnie do klasy daleko od Olivii, a będę w porządku przez cały dzień.

Otwieram szafkę, uśmiech pojawia się na moich ustach na widok zdjęcia przyklejonego do drzwi. To zdjęcie mnie i Marii. Stoję z nogami rozstawionymi, ramionami skrzyżowanymi na płaskiej klatce piersiowej, ciało przechylone na bok z wielkim grymasem na twarzy, podczas gdy Maria jest Marią. Jej zwykła diwa z najbardziej oślepiającym uśmiechem, pozą modelki i jej czarną, obcisłą suknią. Musiałem coś udowodnić mojej matce, bo po co miałbym nosić smoking na bal? Przyznaję, że mój zmysł mody umarł, ale nienawidzę smokingów. Proszę o obcisłe dżinsy.

Maria kazała nam zrobić to zdjęcie. Może po to, żeby mieć się z czego pośmiać albo po prostu dla wspomnień. Liv — Olivia i ja wciąż byłyśmy przyjaciółkami, jej zdjęcie kiedyś wisiało obok tego, ale chyba stare rzeczy przeminęły. Nigdy się do tego nie przyznam Marii, ale to jedno z moich ulubionych zdjęć z drugiego roku.

Moje ręce lokalizują podręcznik, wciąż uśmiecham się na wspomnienia z imprezy, jak nas zawstydziłam swoimi okropnymi umiejętnościami tanecznymi, kiedy ktoś wjechał we mnie od tyłu. Wszystko się zatrzymuje. Ostry ból rozprzestrzenia się na moje ramię, moje czoło styka się z metalowym prętem, a gwiazdy na sekundę pojawiają się w moim polu widzenia.

Słyszę, jak Maria gwałtownie wciąga powietrze. „Czy jesteś ślepy?” krzyczy do osoby za nami, a ja obracam się, gotowa uderzyć demona, który wepchnął mnie w przestrzeń kosmiczną, gdy widzę, kim on jest, a moje gardło wysycha.

Wiedźma. Wiedźma jest tutaj.