Rozdział 70

Punkt widzenia Killiana

Nie wiem, dlaczego moje serce waliło tak głośno, było coś w jej słowach, co mnie przerażało. Ale słuchałem cicho.

„Naprawdę nie wiem, Killian” – mruknęła po długiej ciszy. „Spoczywałam w swoim pokoju, gdy dym z ognia mnie obudził. Wtedy ogień już się rozprzestrzenił”. Zatrzymała się, łzy spływały jej po policzkach. Otarłem je, słuchając, jak kontynuowała. „Sięgnęłam do drzwi, ale były zamknięte. Ktoś mnie zamknął i chciał, żebym zginęła w tym ogniu”.