Rozdział 15 Tak różni, a tak podobni

Następnego ranka wszyscy byli zajęci. Rai przez większość czasu rozmawiał przez telefon, a Damiana nigdzie nie było. Postanowiłam pójść do domu na chwilę, żeby zabrać trochę ubrań.

Wróciłam do Damiana akurat na czas, żeby przygotować się na przyjęcie. Umieszczono mnie w jednym z pokoi gościnnych. Pokojówka wniosła wszystkie niezbędne rzeczy do pokoju. Moją sukienkę, buty, kolczyki, kopertówkę i seksowną, buduarową, czarną maskę z odrobiną złota. Czy to będzie bal maskowy? Pomyślałam, siedząc przed toaletką, żeby wizażystka mogła zacząć pracę.

Przygotowanie się zajęło mi prawie pięć godzin. Wizażystka nałożyła mi na oczy złote, brązowe i czarne cienie do powiek i eyeliner w kolorze kociego oka. Mimo że jestem Indonezyjką-Chińczykiem, mam wielkie oczy, więc wybrała makijaż kociego oka z przydymionymi oczami. Moje duże oczy wyglądały teraz ostrzej. Miałam bardzo cienką górną wargę; kiedy się uśmiechałam, moja górna warga stawała się bardzo cienką kreską, więc postanowiła przerysować mi usta, żeby wyglądały na pełniejsze. Następnie poprosiła mnie o wybór między czerwoną a cielistą szminką, ponieważ w Indonezji niewiele osób jest na tyle odważnych, by nosić czerwoną szminkę, poza starszymi kobietami. Zapytałam ją, która będzie wyglądać lepiej, a ona powiedziała, że czerwona będzie wyglądać seksowniej, więc wybrałam czerwoną.