Rozdział 40

Diana

Minęły tygodnie odkąd ostatni raz widziałem Alphę Dominicusa i z powodów, których nie potrafię do końca wyjaśnić, szczęście mnie omija. Powinienem być wniebowzięty. W końcu znalazłem schronienie z dala od tych, którzy ścigali mnie jak zwierzę. Jestem daleko od mojego agresywnego, dyskryminującego stada, gdzie każdy dzień był walką o udowodnienie swojej wartości z powodu bycia Bezwilkiem.

Tutaj, w tym malowniczym ludzkim miasteczku, ukrytym wśród bezkresnych lasów, nikt nie wie ani nie przejmuje się moim brakiem wilka. Koncepcja wilkołaków jest im tak obca jak śnieg latem. Wiem, że w pobliżu musi być stado - nie można mieć Alfy bez niej - ale nie widziałem skóry ani włosów żadnego innego wilkołaka. Prawdopodobnie są głęboko w otaczającym lesie, trzymając się z dala od innych.